Sommige big movie stars maken bijna uitsluitend commerciële keuzes. En vaak spelen ze dan nog rollen die dicht bij hun publieke imago liggen. Maar af en toe leveren ze dan toch zo’n briljant optreden in een niet zo evidente en weinig commerciële film waarmee ze je herinneren dat ze eigenlijk geweldige karakteracteurs zijn.

Sean Connery verraste iedereen in de Sidney Lumet-drama’s The Hill en The Offence. Charles Bronson liet in The Indian Runner van Sean Penn een kant zien die hij nooit eerder had geopenbaard. Harrison Ford toonde in The Mosquito Coast van Peter Weir dat hij ook iets anders kon dan een Indiana Jones-nummertje opvoeren. En Bruce Willis bewees dat hij wel degelijk kan in The Sixth Sense en Unbreakable.

Nog zo iemand is Denzel Washington. Op een paar uitzonderingen na zag hij de laatste tien jaar enkel brood in het vertolken van harde kerels in popcornfilms als The Book of Eli, Safe House, 2 Guns The Equalizer en The Magnificent Seven. Soms vermoedde je dat hij dat soort rollen meer dan beu was. Maar iets in hem bleef eraan vastklampen. Zelfs personages die schijnbaar afweken van de clichérollen, zoals de antihelden in Training Day en Flight, bleken al bij al toch nog tough guys die zich nooit kwetsbaar wilden opstellen.

Maar de films die Washington met Spike Lee maakte – Mo’Better Blues, Malcolm X, He got Game – bewezen dan weer dat hij op een briljante manier de andere kant van het karakterspectrum kon bespelen. Die films dateren echter van de jaren 90 en werden door heel weinig mensen bekeken. En nu is er dus Fences, door Washington zelf geregisseerd, om het publiek ervan bewust te maken hoe talentvol de man wel is.

Washington speelt deze adaptatie van het gelijknamige toneelstuk van Pulitzerwinnaar August Wilson, een gekwelde, gefrustreerde en wanhopige Willy Loman-achtige man met scheefgetrokken principes en immense opgekropte woede. Noem Troy Maxson maar een anti-Equalizer.

Troy vindt dat hij er niks van gebakken heeft. Armoede dwong hem tot diefstal en andere misdaden. Hij belandde in de cel, maar eens vrij kreeg hij een kans om zich te herpakken als baseballspeler in de Negro Leagues. Die kans werd hem uiteindelijk ontnomen. Volgens Troy overduidelijk een geval van racisme. Hij vond vervolgens een zekere stabiliteit in een leven als vuilnisman en als echtgenoot van de liefdevolle Rose (Viola Davis). Maar de frustraties bleven aan Troy knagen en hij werkte die uit op zijn twee zonen. Hij krijgt het zo moeilijk dat hij ook nog blind wordt voor de liefde en steun van Rose.

Er gebeurt dus heel wat in Fences, maar de actie blijft beperkt tot een massa dialogen, heen en weer gewandel en wat geduw in een ruimte die kleiner is dan uw salon. Washington heeft als regisseur geen moeite gedaan om de theaterorigine weg te moffelen. Integendeel, hij versterkt het theatrale door de eerste drie kwartier van de film in het achtertuintje van Troy te blijven.

Niet iedereen zal dit kunnen appreciëren als grote cinema. In Fences zijn de acteurs en hun dialogen de big guns. En die zijn van zo’n hoog niveau dat je als je er voor open stelt ademloos naar deze film zit te kijken. Als acteur is Washington nooit kwetsbaarder en imposanter geweest dan hier. En zijn vertolking krijgt bovendien extra kleur door het minstens even briljante spel van Davis.

Maar Fences is zo’n film die enkele jaren geleden niet eens de zalen zou hebben gehaald. Theaterverfilmingen zoals deze hebben, zelfs met grote sterren aan boord, weinig kans om een plaatsje te bemachtigen op een markt waar superhelden- en andere actiefilms het monopolie in handen hebben. Maar de recente oproep tot meer verscheidenheid onder de Oscarkandidaten heeft Fences een duwtje in de rug gegeven.

Ga je ervan uit dat gezichten van geweldige acteurs de beste cinema is die er bestaat, dan zal Fences een openbaring zijn. Zweer je echter bij Hitchcockiaanse cinema waarin de cut machtiger is dan het woord en de performer, dan heeft deze zwarte Death of a Salesman je weinig meer te bieden dan een introductie tot het oeuvre van August Wilson.

Aan u de keuze.

>>Klap

Denzel Washington en Viola Davis acteren groots in deze verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Pulitzerwinnaar August Wilson over een gefrustreerde vuilnisman in de jaren vijftig. Een Afro-Amerikaanse Death of a Salesman.

Regie Denzel Washington
Cast Denzel Washington, Viola Davis, Stephen Henderson
Speelduur 2u19
Vanaf 22 februari in de bioscoop