De Canadese regisseur Denis Villeneuve (Prisoners, Sicario, Arrival) liet voor de persvisie van zijn nieuwste film een statement voorlezen, waarin hij de pers oproept niets van de plot te verraden. Nu ja, plot. Zoals in de originele Blade Runner van Ridley Scott uit 1982 is het verhaaltje van de sequel flinterdun. Maar misschien is het juist daarom inderdaad opportuun om die paar verrassingen toegedekt te laten.

Dit mag je toch weten: agent K (Ryan Gosling) doet 30 jaar na de gebeurtenissen van de voorganger een wereldschokkende ontdekking die hem dichter brengt bij de van de aardbodem verdwenen replicant-jager Rick Deckard (Harrison Ford). In dit opvallend oedipaal verhaal herwerkten scenaristen Hampton Fancher en Michael Green (bekend van American Gods) de existentiële vragen uit de eerste film, maar voegden ze thema’s toe die opvallend verwant zijn met die uit Ex-Machina en Her.

Het eerste wat opvalt aan Blade Runner 2049 is dat het een must see voor de fans is. Maar die fans bestaan uit een vreemd allegaartje. We mogen niet vergeten dat de film van Scott destijds opvallend weinig mensen naar de bioscoop lokte, heel wat negatieve reacties van de pers kreeg en dat de cultreputatie van de film heel geleidelijk groeide. Blade Runner stond ver van Star Wars en The Terminator: het was Hollywood-arthouse en dus een zeer vreemde eend in de bijt.

Villeneuve is er nu volledig in geslaagd om in de sequel het ritme en de sfeer van de originele Blade Runner te matchen. De fotografie van de ongelofelijke DOP Roger Deakins en de speciale effecten zien er bovendien fantastisch uit. Er is duidelijk op geen dollar gekeken en geen half werk geleverd.

Minder indruk maakt de score van Hans Zimmer en zijn beschermeling Benjamin Wallfish. Ze voelt aan als een doorslagje van de muziek die Vangelis schreef voor het origineel. In tegenstelling tot de fotografie van Deakins of de regie van Villeneuve bezit ze wat te weinig persoonlijkheid.

Voor de cast niks dan lof. Ryan Gosling is een perfect spiegelbeeld van de jonge Harrison Ford, Dave Bautista roept herinneringen op aan Brion James (Leon) en Jared Leto is behoorlijk griezelig als de opvolger van de sinistere Tyrell. Maar het is Nederlandse Sylvia Hoeks die het meest indruk maakt als de bad girl van de film. Zoals destijds haar landgenoot Rutger Hauer gaat ze met de beste scènes aan de haal.

Toch deel ik de instant masterpiece-euforie van sommigen niet. Villeneuve verlaagt op een bepaald moment het tempo zodanig dat je je er bewust van wordt. En in een John Ford-achtige knokpartij die haaks staat op de rest van de film, laat hij zich vreemd genoeg verleiden tot wat comic relief.

Maar wees gerust: Blade Runner 2049 is zonder enige twijfel een van de beters sequels uit de filmgeschiedenis en een absoluut feest voor het oog. Hopelijk heeft de hedendaagse cinemabezoeker wel zin in Hollywood-arthouse!

>>Klap

De Canadese wonderboy Denis Villeneuve blaast futuristische noir Blade Runner nieuw leven in met een oogstrelende sequel die qua ritme en fotografie het origineel matcht en tegelijk doet denken aan recentere sciencefictionfilms zoals Ex-Machina en Her.

Regie Denis Villeneuve
Cast Ryan Gosling, Harrison Ford, Sylvia Hoeks
Speelduur 2u43
Vanaf 4 oktober in de bioscoop