“Dit is veel meer dan een geslaagde update van een Disneyklassieker, het is een hulde aan filmmagie oud en nieuw.”

Dat bericht stuurde ik de wereld in nadat ik weken terug een vroege screening van Beauty and the Beast had bijgewoond in Parijs. Ondertussen heb ik de film nog een keer gezien heb en wijk ik allesbehalve af van die stelling.

Al vanaf de eerste beelden waarbij het befaamde Kasteel van de Muis verandert in de vervloekte woonplaats van het Beest, sleurt regisseur Bill Condon je mee in een universum dat ondanks het gebruik van state of the art filmtechnologieën lekker ouderwets aanvoelt.

Wanneer Emma Watsons Belle niet veel later over het scherm paradeert terwijl haar dorpsgenoten ‘Bonjour’ ten beste geven, lijkt het wel alsof je een oerklassieke musical aan het aanschouwen bent – één shot tovert je zelfs rechtstreeks terug naar het gelukzalige genot van genreklassieker The Sound of Music.

Veel heeft te maken met de grandioze aanpak van Condon, die zich na kleinere producties als The Fifth Estate en Mr. Holmes eindelijk nog eens aan Dreamgirls-achtige camera swoops kan wagen. Bovendien weet hij in de kasteelsequenties zijn liefde voor barokke Universal-horror à la Bride of Frankenstein te botvieren.

Maar ook de digitale ingrepen maken de nodige indruk. De betoverde werknemers van het Beest behoren tot de meest ontwapenende CGI-personages die ooit over het witte doek paradeerden, hun monsterlijke meester mag er zelf ook best wezen, zelfs enkele compleet computergeanimeerde sequenties halen je niet uit de film.

En dan is er de verrassend verrukkelijke Watson. Ondanks haar onweerlegbare real life charisma ben ik nooit overtuigd geweest van haar acteercapaciteiten. Tot op heden. Ik kan namelijk geen enkele actrice van haar generatie bedenken die dit soort productie zo ongedwongen en zo zelfverzekerd had kunnen dragen. Bravo!

Ook de rest van de cast verdient een pluim. Zonder het heerlijke stemmenwerk van onder meer Ian McKellen, Emma Thompson en Ewan McGregor had het betoverde kasteelpersoneel nooit zo, eh, betoverend geweest. Dan Stevens weet zowel het Beest als de Prins perfect te vatten in al hun facetten. En Luke Evans en Josh Gad amuseren zich te pletter als slechteriken Gaston en LeFou.

Ondertussen is er al veel gedoe geweest rond het eerste ‘homo-moment’ uit de Disneygeschiedenis. Dat is echter maar een van vele lovenswaardige diversiteitsinjecties die het sprookje des te eigentijdser maken. Het hoeft dan ook niet echt te verbazen dat de snoeverige Gaston gaandeweg alsmaar meer op Trump begint te lijken.

Oké, de uitgesponnen speelduur is ietwat nefast voor de feestvreugde, maar in dit geval is het toch vooral too much of a good thing.

Kortom: een sprookje van een film!

>>Klap

Dreamgirls-regisseur Bill Condon trekt in deze live-actionupdate van Disney’s animatieklassieker voluit de musicalkaart. Emma Watson staat dan weer stevig haar mannetje tussen de analoge en digitale filmmagie waarmee het eeuwenoude sprookje andermaal tot leven wordt gebracht.

Regie Bill Condon
Cast Emma Watson, Dan Stevens, Luke Evans
Speelduur 2u09
Vanaf 22 maart in de bioscoop