Mogen we Bastaard, de eerste langspeelfilm van Mathieu Mortelmans, een geslaagd debuut noemen? Het hangt ervan af wat je daarmee bedoelt. Mortelmans laat in deze dramatische thriller zeker zien dat hij op zijn 34^e de rijpheid, de vakkennis en het lef heeft om een film in elkaar te steken die uit de band springt. Hij maakt het zichzelf niet makkelijk door twee genres te mengen met de bedoeling iets te creëren dat zich van de concurrentie onderscheidt.

Bastaard vertelt het tragische verhaal van een gezin dat een kind verliest, een drama dat een wig drijft tussen vader, moeder en hun andere zoon, Daan. Tegelijk wil de film een psychologische thriller zijn. Dat element sluipt in de plot wanneer de moeder een jonge dakloze, Radja, aanrijdt en hem uit medelijden (en haar moederinstinct dat plots weer oplaait) voor een tijdje een dak boven het hoofd geeft. Daan toont echter weinig begrip voor die beslissing, temeer omdat hij vermoedt dat Radja een verborgen agenda heeft.

De machine die Mortelmans bouwt, ziet er goed uit: gestroomlijnd, visueel aantrekkelijk, doordacht en evenwichtig. Hij kent duidelijk zijn klassiekers, maar probeert om meer te doen dan ze enkel na te apen. Bastaard overstijgt ook de grenzen van zijn beperkte budget en spreidt volwassen thematische ambities tentoon. Let bijvoorbeeld op de manier waarop water (en het gebrek eraan) doorheen de film stroomt.

Alleen lijkt het alsof Mortelmans datzelfde water in de motor van zijn machine gekapt heeft in plaats van benzine. Hoe vaardig hij de film ook opbouwt, het ding schiet niet in gang. De voornaamste reden is dat Bastaard nauwelijks een manier bedenkt om de kijker op het verkeerde been te zetten. Toegegeven, het siert de film dat hij finaal geen schuldigen aanwijst en enkel slachtoffers opvoert. Maar omdat in zowat elke situatie de keuze gemaakt wordt die je verwacht, wordt je zelden bij het nekvel gegrepen. Een werkpunt voor Mortelmans’ volgende film.

>>Klap

Een moeder biedt na de dood van haar zoon onderdak aan een jonge dakloze, tot ongenoegen van haar andere zoon. De eerste langspeelfilm van Mathieu Mortelmans mixt een familiaal rouwdrama à la Rabbit Hole met een psychologische thriller à la Suspicion.

Regie Mathieu Mortelmans
Cast Spencer Bogaert, Tine Reymer, Bjarne Devolder
Speelduur 1u44
Vanaf 2 oktober in de bioscoop