Was me dat even slikken…

Na haar nu al legendarische vertolking in Mad Max: Fury Road – herinnert zich iemand vervang-Max Tom Hardy nog? – was ik er rotsvast van overtuigd dat Charlize Theron met deze graphic novel-verfilming het actiefilm-glazen plafond compleet aan diggelen zou slaan. Jammer genoeg is dit allesbehalve de Jane Wick waar we op zaten te wachten.

Sinds John Wick-collega’s David Leitch en Chad Stahelski ieder hun eigen weg zijn gegaan, is de magie van hun Keanu Reeves-revival spoorloos. Stahelski verloor zich in John Wick 2 in een geweldorgie die even gratuit als repetitief was, en nu gaat Leitch op zijn bek op een wel heel schizofrene schaatsbaan.

Nochtans vertelt Atomic Blonde een ontzettend simpel verhaaltje: een Britse spion wordt net voor de val van de Muur omgelegd in Oost-Berlijn, zijn voormalige partner (Theron) gaat op onderzoek en de boel ontploft.

Leitch en zijn scenaristen gieten dat rechttoe rechtaan gegeven echter in een nodeloos ingewikkelde flashback-structuur, waarbij Theron na de feiten ondervraagd wordt en vertelt over haar ontmoetingen met collega James McAvoy, tal van slechteriken en mysterieuze love interest Sofia Boutella.

Daarnaast zapt Leitch tussen visuele stijlen met de passie van een baby die op een afstandsbediening aan het hameren is. Passeren onder meer de revue: de hyperesthetische kantoor-look uit Tinker Tailor Soldier Spy, een variant op de digitale neon-noir uit Sin City en de trukendoos die Dior en andere parfummerken hanteren in hun reclamefilmpjes.

De enige aanpak waar Leitch daadwerkelijk raad mee weet, is die van de hedendaagse actiefilm, met als resultaat twee knallers van vechtsequenties. Eentje ken je misschien uit de trailers. Daarin neemt Theron het in een appartement op tegen een legertje flikken. De andere – een instant-klassieker – is een pseudo-long take waarbij de actrice minutenlang gevolgd wordt door de camera terwijl ze allerlei soorten schorriemorrie uitschakelt – denk Jason Bourne meets Hardcore Henry.

Het fysieke vuurwerk knettert echter niet fel genoeg om je te verblinden voor allerlei ergerlijke details. Zo vallen tal van anachronismen op – van bepaalde muziekkeuzes tot enkele van Therons outfits – en steekt de overload aan coole knipogen je ogen uit – een bioscoop waar de Tarkovski-klassieker Stalker draait, lijkt wel gepimpt door een op hol geslagen hipster.

Helemaal hemeltergend is het feit dat dit verkocht wordt onder de noemer feministisch. Natuurlijk is het megacool om Theron ass te zien kicken en wordt het hoog tijd dat Hollywood komaf maakt met alle soorten gendergrenzen. Toch ruikt het geërotiseerde sadomasochisme en het – spoiler alert – bury your gays-cliché meer naar de macho-bullshit van een mindere Mel Gibson dan naar de verfrissende kracht van het recente Wonder Woman.

Auch, indeed!

>>Klap

Charlize Theron etaleert zich als een vrouwelijke James Bond met Jason Bourne-achtig vechttalent in deze eerste solofilm van John Wick-regisseur David Leitch. Met eighties-Berlijn als ijs- en ijskoud decor.

Regie David Leitch
Cast Charlize Theron, James McAvoy, Sofia Boutella
Speelduur 1u55
Vanaf 16 augustus in de bioscoop