12.02.2019
Recensie Alita: Battle Angel
De moorddadige sport uit Rollerball, menselijke gezichten op metalen exoskeletten zoals in RoboCop, het walhalla in de ruimte uit Elysium, herinneringen aan een brutaal verleden zoals in Total Recall… Het lijstje met elementen uit Alita: Battle Angel die je al eens eerder zag, is schier oneindig.
Natuurlijk kun je het verlangen naar originaliteit in een peperdure popcornproductie zoals deze afdoen als de idiote droom van een oude zeur. Weet echter dat ondergetekende bereid is om duizelingwekkend veel met de mantel der liefde te bedekken als er wat visueel vernuft bij te pas komt – daarom dat Ghost in the Shell en Mortal Engines ondanks al hun gebreken best te pruimen waren.
Spijtig genoeg zet Robert Rodriguez deze bioscoopbewerking van een mangaklassieker over een vrouwelijke cyborg met geheugenverlies in beeld als een Disney Channel-afkooksel van Blade Runner en zijn vervolg. Iron City, de postapocalyptische stad waarin Alita belandt, wordt bevolkt door rasechte Primark-punkers en H&M-Hell’s Angels. Een romantisch bedoelde scène op een dak oogt dan weer zo schabouwelijk dat ze een pijnlijke parodie op het kus-in-de-regenmoment uit Blade Runner 2049 lijkt.
Het hysterische vertelritme bevordert de kijkervaring allesbehalve. Rodriguez zapt als een bezetene tussen Violetta-achtig bakvisdrama, pseudospectaculaire gevechtssequenties en uitleggerige dialoogscènes. Nevenacteurs Jennifer Connelly en Mahershala Ali – toch niet van de minsten – lopen compleet verloren in de wirwar van toonaarden, alleen Christoph Waltz – niet bepaald de subtielste der acteurs – houdt zich min of meer recht.
Dat laatste klopt niet helemaal: het motioncapturepersonage uit de titel (gespeeld door Rosa Salazar) kun je niet anders dan geslaagd noemen. Vergeet de consternatie die ontstond toen die vroege footage online verscheen: Alita ademt een tekenfilmachtige charme uit dat je hart af en toe zal betoveren en haar kick-ass-potentieel zal je minstens één keer keihard ‘Fuck yeah!’ doen roepen.
Toch blijft het jammer dat Rodriguez het personage in een universum heeft gedropt dat meer weg heeft van dat van zijn Spy Kids-franchise dan dat van zijn Sin City-films. De kans is dan ook groot dat scenarist-producent James Cameron stiekem zit te vloeken dat hij uiteindelijk toch niet zelf in de regisseursstoel heeft plaatsgenomen – of misschien beter nog: een beroep deed op Paul Verhoeven.
>>Klap
Regisseur Robert Rodriguez en producent James Cameron bewerken een populaire manga tot een blockbuster vol state-of-the-arteffecten, met een magisch motioncapturepersonage in de hoofdrol. Een combinatie van Spy Kids-achtige fun en spektakel à la Avatar.
Regisseur Robert Rodriguez
Cast Rosa Salazar, Christoph Waltz, Jennifer Connelly
Speelduur 2u02
Vanaf 13 februari in de bioscoop