Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

17.09.2019

Recensie A Rainy Day in New York

door Chris Craps

Woody Allen laat zich al een eeuwigheid inspireren door de grote meesters. Vaak neemt hij de plot van een klassieker gedeeltelijk over, om er dan een flinke tragikomische draai aan te geven. Was Sweet and Lowdown zijn versie van La strada van Federico Fellini en Blue Jasmine zwaar schatplichtig aan A Streetcar Named Desire van Tennessee Williams, dan is A Rainy Day in New York zijn komische versie van een Antonioni-film (vooral L’eclisse en Lanotte). Het eindresultaat is – zoals gewoonlijk – uitstekend geschreven en enorm amusant.

Allens alter ego is deze keer de rebelse student Gatsby (Timothée Chalamet) die de rijke WASP-gemeenschap van zijn moeder tracht te ontlopen en met zijn naïef maar ambitieus lief, de journaliste in spe Ashleigh (Elle Fanning), voor een weekend naar New York trekt. Voor het plattelandsmeisje is de uitstap een buitenkans, want ze kan in de Big Apple de cineast Roland Pollard (Lieve Schreiber) interviewen.

Van zodra Gatsby en Ashleigh gescheiden worden, loopt het echter fout. Gatsby moet als toevallige gastacteur in de studentenfilm van een vriend een kusscène tot een goed einde brengen en Ashleigh raakt betrokken bij een incident met de depressieve Pollard en wordt vervolgens op sleeptouw te worden genomen door een scenarist (Jude Law) en een vrouwenverslindende acteur (Diego Luna).

Hoewel het verhaal neigt naar een klucht, houdt Allen – toch in vergelijking met To Rome with Love – de balans tussen vrijblijvende farce en gelaagde tragikomedie mooi in evenwicht. De schijnbaar anekdotische vertelling camoufleert een zeer hechte structuur en niets in de film wordt ongebruikt gelaten. Zo hebben de mommy issues van Gatsby een geweldige pay-off. Het is allemaal heel geestig en bij momenten kan er zelfs hardop gelachen worden – het ‘vocale probleem’ van Gatsby’s broer met zijn verloofde is om je te bescheuren.

Diep in A Rainy Day in New York zit ook de tragiek verborgen van een op de klippen lopende relatie. Allen toont hier twee mensen die denken dat ze voor mekaar geschapen zijn, maar in de geïdealiseerde en beschermende cocon waar ze vertoeven – mooi verbeeld door de goudkleurige shots van director of photography Vittorio Storaro – zijn ze blind voor het feit dat ze niets met elkaar gemeen hebben.

De luchtigheid van Allens meest romantische film sinds Midnight in Paris en een andere reden – die niets met cinema te maken heeft – zullen er waarschijnlijk voor zorgen dat A Rainy Day in New York zwaar onderschat wordt. Maar dit blijft een zeer vakkundig en smaakvol gemaakt werkstuk dat enorm entertaint, je intelligentie nooit beledigt, zinnige dingen vertelt over relaties en je met een goed gevoel naar huis stuurt. Wat kan een mens nog meer verlangen van een film?

>>Klap                                                                                                              

Woody Allen mixt de cinema van Michelangelo Antonioni en Billy Wilder in een heerlijke romantische komedie over een koppel dat tijdens een dag in New York gescheiden raakt en op de proef wordt gesteld. La notte, maar dan gebracht als een klucht.

Regie Woody Allen
Cast Timothée Chalamet, Elle Fanning, Jude Law
Speelduur 1u32
Vanaf 18 september in de bioscoop