Ik zag onlangs 2001: A Space Odyssey voor het eerst op het grote scherm en zag dat het fenomenaal was.

Oké, de oermensen hebben de tand des tijds niet helemaal doorstaan, destijds grensverleggende montagetrucs zijn ondertussen tot cliché’s verworden en het verteltempo is echt wel heel traag. Laat het echter over aan maestro Stanley Kubrick om je mee te sleuren in een audiovisuele trip zoals je die zelden in de bioscoop tegenkomt.

Dankzij schatplichtige nakomelingen als Star Wars, Alien, Blade Runner en, eh, Spring Breakers heeft de hedendaagse kijker meer houvast dan de bioscoopgangers die deze tour de force in 1968 voorgeschoteld kregen. Dat doet echter niet af aan de impact van Kubricks verbluffende meesterschap. Of hoe hij een pulpy relaas over killer robots en mysterieuze monolieten ombuigt tot een stevige portie sciencefaction, die uitmondt in een adembenemend stukje cinéma pur.

O, wat wil ik dat Star Child knuffelen!