De titel verraadt het al: je mag je in deze jeugdfilm verwachten aan een klein, pluizig kuikentje. Een eendenkuiken welteverstaan. Nee, dit is niet de zoveelste Babe-variant met een snaterende beestenmeute. De Waalse regisseur Olivier Ringer heeft eerder een coming-of-age-relaas met een duidelijke missie voor ogen.

Het verhaal start met de jonge Cathy die een ei cadeau krijgt van haar vader. Wanneer het uitbroedt is haar aan een rolstoel gekluisterde vriendin Margaux de eerste die de schattige boreling te zien krijgt. Het piepkleine vogeltje deelt haar een moederrol toe, waarna het invalide meisje het als haar plicht ziet om het vrij te laten in de natuur. Samen met Cathy gaat ze op zoek naar de perfecte biotoop.

Voor een prent met een jong doelpubliek kiest Ringer voor een opvallend franjeloze en grauwe esthetiek. Visuele pracht en praal zijn niet aan de orde. De personages fungeren als de essentie om een relaas uit te doeken te doen dat wil aantonen dat (gehandicapte) kinderen hun mannetje kunnen staan zonder de constante bezorgdheid van hun ouders. Een nobele boodschap die luider zou weerklinken als het eindresultaat wat meer leven zou vertonen. Nu gaat Piepkuikens gebukt onder een fletse aanpak waarin zelfs de acteurs een beetje verloren lopen.

Ringer verdient een pluim voor het maken van een film die tegen de overdaad uit Hollywood wil ingaan, maar iets meer bravoure had niet misstaan.

>>KLAP

Wie de luidruchtige hyperactieve kinderfilms van Amerikaanse makelij wil ontvluchten is aan het juiste adres bij dit nuchter Belgisch jeugdrelaas. Zowel de kids als de parents kunnen enkele belangrijke lessen meepikken uit deze gevleugelde My Dog Skip-variant.

Regie Olivier Ringer
Cast Lea Warny, Clarisse Djuroski
Speelduur 1u23
Vanaf 1 april in de bioscoop

@TheJimeister