Paul Thomas Anderson leverde met Phantom Thread een van zijn elegantste films af. Het stijlvolle liefdesverhaal over een Londense couturier en zijn muze in de jaren 50 doet wegdromen naar die lang vervlogen tijden. Daar waarschuwt Anderson echter voor. Filmliefhebbers moeten immers niet denken dat toen alles beter was.

“Iedereen denkt dat dat een heerlijke tijd was voor cinema, maar ik heb kranten uit die periode gelezen en kwam misschien drie fantastische films tegen,” zei Anderson. “Naast die klassiekers waren er ook 50 andere films die niemand nog kent. De ene grote miskleun na de andere. Je mag cinema van vroeger niet te veel romantiseren. Als iemand bijvoorbeeld zegt dat de jaren 90 een hoogtepunt was, dan minimaliseert hij wat voor een goede films er daarvoor en daarna werden gemaakt. That’s not fucking good.”

De filmmaker kijkt niet teveel achterom en heeft zich dan ook verzoend met enkele recente evoluties. Zo beseft hij dat een deel van het publiek Phantom Thread op zijn smartphone zal bekijken: “Ik ben een purist, wat eigenlijk een ander woord voor snob is. Maar die evolutie ligt al even achter ons, dus het verbaast mij niet meer. Die manier van kijken is nu helemaal ingeburgerd.”

Bron: The Playlist