Nadat hij zowel op de Gotham Independent Film als op de New York Film Critics Circle Awards in de prijzen viel, leek Paul Schraders First Reformed op weg naar een Oscarnominatie. Een recent en inmiddels verwijderd Facebook-bericht van de regisseur over Kevin Spacey zou hem echter wel eens de das kunnen omdoen.

Schrader kreeg een script toegestuurd en vond dat de van seksueel misbruik beschuldigde acteur geknipt was voor de hoofdrol. “In de kunst bestaan er geen misdaden,” schreef hij, “enkel in het echte leven. Spacey zou moeten gestraft worden voor wat hij als mens gedaan heeft, maar niet voor zijn werk.”

“Elke vorm van kunst is een misdaad,” vervolgde hij. “Als je hem straft als artiest, verminder je enkel de waarde van kunst. Stop Celine, Pound, Wilde en Bruce achter tralies, maar blijf van hun kunst af.”

Paul Schrader doing his very best to shoot his Oscar campaign in the foot pic.twitter.com/M2wBXPU8tv

— Will Mavity (@mavericksmovies) November 30, 2018

Volgens de Taxi Driver-scenarist zijn er bovendien tegenwoordig minder kwalitatieve Hollywood-films en ligt de schuld bij het publiek.

“Sommigen doen alsof de Amerikaanse cinema een hoogtepunt bereikte in de jaren zeventig,” zei hij. “Dat klopt tot op zekere hoogte, maar niet omdat er meer getalenteerde filmmakers waren. Het publiek was gewoon beter.”

“Als mensen films ernstig nemen, is het een makkie om een ernstige film maken,” zei hij nog. “Als ze dat niet doen, wordt het heel moeilijk.  Dat is nu het geval en het zijn dus niet de regisseurs die je teleurstellen, maar de kijkers.”

Vroeger zochten mensen in films naar duiding bij de sociale en politieke actualiteit, aldus Schrader: “Ze waren verbijsterd over wat er allemaal in de wereld gaande was: de strijd om vrouwen- en homorechten, de seksuele bevrijding, de drugsrevolutie en het oorlogsprotest.”

“Er gebeurde vanalles tegelijkertijd en mensen richtten zich tot de kunsten en films in het bijzonder om te weten wat ze er bij moesten voelen. Kijk maar naar Bob & Carol & Ted & Alice, een film over partnerruil, Coming Home over Vietnam-veteranen en An Unmarried Woman over vrouwelijke bevrijding.”

“Als het publiek openstaat voor een kwaliteitsfilm, kan ik je verzekeren dat ze er één zullen krijgen,” besloot hij. “We staan allemaal te trappelen om er één te maken. In die tijd kwam er elke week een film uit waarin een sociaal thema besproken werd door middel van fictie.”

Bron: The Playlist