Hij komt uit de metropool Parijs, zij uit het provinciestadje Arras. Hij leest Dostojevski en Kant, zij leest stationsromannetjes. Hij doceert filosofie, zij werkt in een kapsalon. De bloeiende romance tussen Clément (Loïc Corbery) en Jennifer (Emilie Dequenne) kenmerkt zich meer door hemelsbrede verschillen dan door romantische gelijkenissen.

Pas son genre, de nieuwe film van La raison de plus faible-cineast Lucas Belvaux, gaat echter weinig verder dan die premisse, en blijft erg lang steken in het ensceneren van de totaal verschillende manier waarop de twee protagonisten hun leven invullen. De regie voelt mak en inspiratieloos aan, en bestaat vaak uit banale close-ups; het verhaaltje heeft dan weer een acuut gebrek aan diepgang. Bovendien lijkt Belvaux met geen van zijn hoofdpersonages voeling te hebben, waardoor Clément en Jennifer als wandelende karikaturen aanvoelen. De houterige prestatie van Corbery werkt bovendien allesbehalve bevorderlijk.

In de laatste akte, wanneer het verhaal plots een nieuwe richting inslaat, slaagt Pas son genre er nog in om zijn gebreken enigszins goed te maken. Het is vooral Dequenne die daarvoor een pluim verdient. Haar lukt het wel om onder de oppervlakte van haar personage te kijken. Zo weet ze Pas son genre in het laatste kwartier toch een beetje diepgang te geven.

>>KLAP

Dat Pas son genre dichter bij de stationsromannetjes van Jennifer aanleunt dan bij de grote kunst van Clément kan geen kwaad, maar hier zat meer in. Een filmpje voor wie niet bang is van een simpel maar voorspelbaar verhaaltje van dertien in een dozijn.

Regie Lucas Belvaux
Cast Emilie Dequenne, Loïc Corbery, Sandra Nkaké
Speelduur 1u51
Vanaf 7 mei in de bioscoop

@Ewoud51