Ons favoriete personage uit Steve Jobs? Andy Hertzfeld, de software-programmeur die door Jobs voortdurend wordt bekritiseerd, maar hem toch als geen ander lijkt te kennen. Een perfecte reden om even samen te zitten met acteur Michael ‘A Serious Man‘ Stuhlbarg, die in de huid van Hertzfeld kroop.

Sommige van de andere castleden hebben de persoon die ze vertolken ook echt ontmoet. Heeft u Andy Hertzfeld leren kennen?

MICHAEL STUHLBARG: “Jawel. Hij is tijdens de opnames op bezoek geweest, heeft met de hele ploeg samen gezeten, en heeft me later uitgenodigd bij hem thuis in Palo Alto. Daar hebben we kunnen praten over zijn eigen verhaal en ervaringen met Steve. Eigenlijk heeft hij zijn hele leven opengegooid voor mij.”

Hoe kijkt hij terug op zijn samenwerking met Steve?

“Mijn indruk is dat hij er eigenlijk met heel veel liefde naartoe kijkt. Hij hield wel van Steve, ook al boterde het niet altijd tussen hen en zijn er harde woorden gevallen. Hij mist hem nog steeds, denk ik. Apple is ook een heel belangrijk stuk in Andy’s leven, en het scheppen van de Macintosh betekende veel voor hem. Hij heeft er zelfs een boek over geschreven: Revolution in the Valley.”

Denkt u dat Steve Jobs de waarde van medewerkers als Andy Hertzfeld onderschatte? In de film komt hij, op z’n zachtst gezegd, nogal egocentrisch over. Hertzfeld voelt zich niet echt naar waarde geschat.

(denkt na) “Ik zie het zo: als Steve vond dat een programmeur of software-ontwikkelaar zichzelf té belangrijk ging vinden, dan kon hij die behoorlijk snel weer naar beneden halen. Ik denk dat dat nogal duidelijk blijkt uit de film, en zo wás het ook echt. Andy wilde heel graag bij Apple blijven, dat heeft hij me verteld. Maar nadat Steve hem nogal pijnlijke dingen naar het hoofd geslingerd had, had hij echt wel een break nodig. Ze hadden een, euhm, ‘ingewikkelde’ relatie.”

U moet in de film nogal vaak in de clinch gaan met Michael Fassbender, en dat kan behoorlijk intens worden. Hoe was de sfeer op de set?

(lacht) “Er werd veel ruzie gemaakt, maar het gebeurde wel steeds met een gevoel van speelsheid. Ik heb het geluk gehad dat ik Michael, vòòr de opnames, heb leren kennen als Michael. Hij heeft een ongelooflijk gevoel voor humor, trouwens, en hij is altijd verrassend. Ik hoop nog eens met hem te kunnen samenwerken.”

Ook als hij u weer voortdurend beledigt en afdreigt?

“Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet was voorbereid op de verwijten die hij naar mijn kop ging slingeren – ik was nooit in gevaar.” (lacht)

De film speelt zich grotendeels af in de coulissen van de productlanceringen, en u bent uw carrière begonnen als theateracteur. Was dat achter-de-schermen-gevoel herkenbaar?

“Op een bepaalde manier wel, ja. Vooral dat gevoel van verwachting en anticipatie: wat gaat er gebeuren? Gaat alles volgens plan verlopen? Zal het publiek begrijpen wat we willen vertellen? Zullen ze ervan genieten? Of je nu een product lanceert of een voorstelling op de planken brengt, er is steeds dat gordijn waarachter de essentie schuilgaat. En er zijn steeds de nodige zenuwen. En de nodige opwinding.” (lacht)

Over theater gesproken: wanneer je een voorstelling brengt, word je meteen geconfronteerd met de reactie van het publiek…

“Inderdaad. Je weet meteen of je goed bezig bent of niet.”

En hoe weet je dat als je een film draait?

“Dat weet je niet. Ze kunnen een slechte prestatie hervormen tot iets wat veel beter is – dat is een van de mooie dingen aan cinema. Maar het omgekeerde kan ook: ze kunnen een geweldige acteerprestatie monteren tot iets dat totaal geen steek houdt. Ik ben er zeker van dat dat al vaker wél gebeurde dan niet, en soms komt het zelfs in de film, helaas.”

Ook in uw carrière?

“Ik zal het zo zeggen: er zijn momenten geweest waarbij bepaalde scènes eruit geknipt zijn, die mijn prestatie er anders hadden doen uitzien.” (lacht)

Bent u dan zenuwachtig voor u de definitieve versie van een film te zien krijgt?

“Er is altijd een zekere vrees, en een zekere verwachting voor het eindresultaat. Uiteindelijk is het nooit zoals je het had ingebeeld. Mijn visie over iets is kennelijk altijd een beetje anders dan die van de regisseur. Maar daarin schuilt een groot deel van het plezier dat ik beleef aan films maken: je vertrouwt jezelf toe aan iemand die – hopelijk – een paar geweldige ideeën heeft over het verhaal dat hij wil vertellen.”

Heeft u dan nooit het verlangen om uw eigen visie eens op film te zetten? Om zelf een film te regisseren?

“Ik hoop dat te kunnen doen, ja. Ooit wil ik de ideeën die in mijn hoofd zitten omzetten in een film. Maar ik heb de afgelopen jaren ook geleerd dat films regisseren niet eenvoudig is. Vandaar dat ik nog altijd opkijk naar de regisseurs met wie ik samenwerk.”

‘Ooit’ als in: in de nabije toekomst?

“Ik heb geen idee. Alhoewel, dat is niet waar: ik heb heel veel ideeën, om eerlijk te zijn. Sommige daarvan probeer ik nu zelf op papier te zetten. En ik hoop ze in de nabije toekomst zelf te kunnen verfilmen. Maar ik houd te veel van acteren om mijn aandacht daarvan af te trekken.”

@Ewoud51