Weinig mensen zullen zich hun tienerjaren herinneren als de tijd dat ze zorgeloos en zelfzeker door het leven stapten. Wat wil je ook? Je lijf is in volle ontwikkeling, je hormonenspiegel danst als een derwisj en iedereen lijkt zich beter in zijn vel te voelen dan jij. Eenmaal je oud genoeg bent om rustig terug te blikken, besef je dat het allemaal niets voorstelde en dat al je leeftijdsgenoten je kopzorgen deelden. Maar zo zie je het niet als je er middenin zit.

In My Skinny Sister maken we kennis met Stella, een meisje van een jaar of twaalf dat net de woelige puberteit binnenvaart. Eerlijk gezegd trekt ze nog prima haar plan. Ze heeft geen schrik om toenadering te zoeken tot het andere geslacht, ze schaamt zich opvallend weinig om haar mollige fysiek en ze weet – min of meer – wat ze wil.

Nochtans zijn er genoeg redenen waarom je zou verwachten dat ze sip en treurig in een hoekje zou kruipen. De voornaamste reden loopt thuis rond: haar zus Katja, een paar jaar ouder, verpersoonlijkt de elegantie, sierlijkheid en populariteit waar Stella naar hunkert, als succesvolle kunstschaatser is ze de trots van het dorp, en ook thuis draait alles om haar noden. Stella is er ergens wel fier op dat ze zichzelf Katja’s zus mag noemen, maar ze zou graag ook een straaltje zon krijgen. En dan ontdekt ze een heel andere kant van haar zus, een kant die Katja van haar voetstuk doet donderen.

De originele titel van deze Zweedse film, Min lilla syster, betekent eigenlijk ‘Mijn kleine zus’, en die noemer ligt het verhaal eigenlijk beter. Stella mag dan het hoofdpersonage zijn, ze ziet zichzelf voortdurend door de ogen van haar zus. De Engelse titel wijst dan weer te expliciet in de richting van de donkere wolk die boven de film hangt en die regisseur Sanna Lenken eigenlijk opvallend knap uit de weg gaat.

Stop dit verhaal in de handen van de gemiddelde Amerikaanse cineast, en je krijgt een onuitstaanbare tearjerker die de zielenpijn van de personages breed over het scherm uitsmeert. Ik ga hier niet beweren dat Lenken het warm water uitvindt — My Skinny Sister ontsnapt niet aan de stempel ‘jeugdfilm’ — maar ze neemt zeker de juiste beslissing door Stella te gebruiken als prisma waardoor ze alles belicht. Niet alleen laat ze op die manier zien wat het effect van de specifieke stoornis precies is op de rest van het gezin, ze voegt er ook nog een andere, diepere laag aan toe. Als al het stof is gaan liggen, blijkt My Skinny Sister een ontroerend verhaal over zusterliefde te zijn. En dat verdient een pluim(pje).

Tot slot nog een opmerkelijk detail: Rebecka Josephson, die de rol van Stella speelt, is de kleindochter van de befaamde Zweedse acteur Erland Josephson, een van de favoriete medewerkers van Ingmar Bergman. Het talent zit duidelijk in de familie.

>>KLAP

Een Zweedse film over tieners en de waanideeën die ze in hun hoofd kunnen steken. Maar hoewel de thematiek ernstig is, kiest regisseur Sanna Lenken voor een tragikomische toon in de lijn van Fucking Åmål.

Regie Sanna Lenken
Cast Rebecka Josephson, Amy Deasismont, Henrik Norlén
Speelduur 1u35
Vanaf 4 mei in de bioscoop

@RubenNollet