Godzilla is terug! De koning van de filmmonsters – al kan die titel ook toegekend worden aan King Kong – maakt tegenwoordig de bioscoopzalen onveilig met zijn oorverdovend gebrul. Naar aanleiding van Gareth Edwards langverwachte blockbuster pijnigden onze redactieleden de hersenen om wat zij de meest en minst geslaagde filmgedrochten uit de geschiedenis vinden.

Vandaag is het de beurt aan Jozefien Van Beek.

LOVE

Gremlins

Als alles goed gaat, zijn ze súperschattig (ik wil zo’n Mogwai!), maar alles gaat nooit goed natuurlijk. Slechts drie eenvoudige regels: hij kan niet tegen fel licht, mag niet nat worden, maar vooral: “No matter how much they beg. Never. Ever. Let them eat after midnight.” Een absolute favoriet uit mijn kindertijd.

http://www.youtube.com/watch?v=LTv_lC8YmF4

De draak uit The Neverending Story (1984)

Blijkbaar stamt mijn liefde voor monsters vooral uit mijn kindertijd. Dat verklaart meteen het schattigheidsgehalte van de gekozen creaturen. The Neverending Story: dikke tranen gehuild toen Atreyu’s paard wegzonk in het moeras der droefnis. Gelukkig kon hij nog rekeken op de goedhartige draak Falcor. Niet meer te herbekijken op meer volwassen leeftijd als je de magie niet kapot wil maken.

Invasion of the Body Snatchers (1978)

Zombies en vampieren zie ik als een volledig aparte categorie. En misschien horen deze mensachtigen uit Invasion of the Body Snatchers ook niet helemaal thuis in dit monsterlijstje. Maar aangezien ik nu toch in mijn kindertijd blijf steken: weinig films hebben me zo de stuipen op het lijf gejaagd als deze.

HATE

De insecten uit Mimic (1997)

Weinig herinneringen aan, behalve dat ik deze film in de bioscoop zag en het zonde vond van tijd en geld. Iets met insecten, veranderend DNA en riolen. Veel actie, maar weinig spanning.

Verder weinig écht slechte monsterfilms gezien, want aan de titels kan je vaak al veel afleiden. Attack of the Killer Tomatoes? Snakes on a Plane? Nee, danku.

@JozefienVanBeek