Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

15.05.2014

The Monsters Jimmy Loves/Hates to See

door Jimmy Van der Velde

Godzilla is terug! De koning van de filmmonsters – al kan die titel ook toegekend worden aan King Kong – maakt tegenwoordig de bioscoopzalen onveilig met zijn oorverdovend gebrul. Naar aanleiding van Gareth Edwards langverwachte blockbuster pijnigden onze redactieleden de hersenen om wat zij de meest en minst geslaagde filmgedrochten uit de geschiedenis vinden. 

Webmaster Jimmy Van der Velde zijn monsterachtige keuzes.

LOVE

Hannya-demon

De Hannya-demon is het centrale monster in de Japanse horrorklassieker Onibaba (1964). Geen monster à la Godzilla, maar een demon in de vorm van een traditioneel Japans masker. De film vertelt het verhaal van twee vrouwen die uitgeputte samoerai vermoorden en de lijken beroven van hun wapens en pantser. Van een samoerai stelen ze een masker met een gepijnigde uitdrukking. Het oudste hoofdpersonage zet het op en krijgt het niet meer af. Het masker symboliseert vrouwen die in demonen veranderen door jaloezie en obsessie. Kaneto Shindo regisseert de legende met angstaanjagende finesse.

 

The Thing

De schreeuw van dit monster uit John Carpenters gelijknamige horrorfilm uit 1982 gaat nog steeds door merg en been. Geen beest van meters hoog, maar een entiteit die het lichaam van andere levensvormen overneemt en er allerlei gore dingen mee uithaalt. Als je je dan op het desolate Antarctica bevindt, ben je gezien. Huiveren tot in de eeuwigheid.

 

The Host

De Zuid-Koreaanse genrefilmmaker Bong Joon-ho neemt het genre de monsterfilm als uitgangspunt en bouwt het om tot een grote politieke en maatschappelijke metafoor. Joon-ho ramt de film vol met knipogen naar het verleden van zijn eigen land, maar aan het oppervlak is The Host (2006) gewoonweg straf en intelligent blockbustervertier. Het monster is glibberig, snel, lenig en zelfs wat stuntelig. Wegwezen is de boodschap!

 

HATE

De aliens uit Signs

De aarde krijgt in M. Night Shyamalans Signs (2002) buitenaards bezoek. Grote vergissing, want de aliens blijken niet zo’n fans te zijn van water. Het was dan ook geen wijze beslissing om naar een planeet te komen die voor twee derde uit het blauwe goedje bestaat. Volgende keer beter nadenken, jongens. Of gewoon onmiddellijk een beter scenario schrijven.

https://www.youtube.com/watch?v=mTgO18G5zjI

 

Gigantische gemuteerde konijnen

In Night of the Lepus uit 1972 wordt er terreur gezaaid door… konijnen! De schattige knagers zijn het slachtoffer van een flinke groeispurt en hebben plots een gezonde appetijt voor menselijk vlees. De horrorfilm met het grootste knuffelgehalte.

 

Jar Jar Binks

Nee, dit is geen grap. Oké, misschien een beetje, maar het gedrocht dat George Lucas in Star Wars: Episode I introduceerde is nog steeds goed voor wekelijkse nachtmerries. Het personage valt zo uit de toon, dat de hele film op een pure marteling uitdraait.

 

@TheJimeister