In de documentaire Bowling for Columbine kaartte regisseur Michael Moore aan de hand van de schietpartij in de Columbine-school het geweld in de Verenigde Staten aan. Het incident was slechts het tweede van zijn soort in de Amerikaanse geschiedenis waarbij meer dan vijf mensen het leven lieten. Sind de release van de film, die onlangs in de prestigieuze Criterion Collection werd opgenomen, hebben er zich nog tien gelijkaardige tragedies voltrokken.

“Ik ben het beu,” zei Moore. “Beu dat ik deze films moet maken. Met Bowling for Columbine wilde ik mensen aan het denken zetten en hen inspireren om erover te spreken. Ik ben eraan voor de moeite.”

Waarom blijft Moore het dan doen? “Mijn rol in de maatschappij is ervoor zorgen dat mensen zich ongemakkelijk voelen,” zei hij. “Ik probeer mensen te confronteren met de werkelijkheid op plekken waar zij en ik troost en geruststelling zoeken.”

Daarom dat Moore Bowling for Columbine begon voor te stellen op de dag dat de schietpartij plaatsvond. “De eerste paar mensen die ik aansprak behandelden mij alsof ik vals alarm aan het slaan was. Daar ging ik tegenin en zei dat we aandacht moesten besteden aan het fenomeen voor het uit de hand zou lopen. Uiteindelijk lunchte ik met een Canadese investeerder en hij was de eerste die echt geïnteresseerd was. Na twee minuten pitchen gaf mij al het geld dat ik nodig had om de film te maken.”

“Voor Columbine besteedde niemand aandacht aan schietpartijen in scholen omdat ze meestal te maken hadden met bendes en er geen blanke slachtoffers vielen,” zei Moore. “Ironisch genoeg vinden er twintig jaar later geen massale schietpartijen meer plaats in de binnensteden.”

Moore vind dat we geweld niet uit de weg mogen gaan. “Ik zeg al jaren dat de foto’s van schietpartijen in scholen verspreid moeten worden,” zei hij en paste zijn principe ook op de huidige vluchtelingencrisis aan de grens van de Verenigde Staten met Mexico toe.

“Je mag de stemmen van de huilende en schreeuwende kinderen in McAllen, Texas, niet ontwijken,” zei hij. “Kijk naar wat er in Europa gebeurd is toen iemand een driejarige vluchteling fotografeerde die dood was aangespoeld. Een week later verwelkomde Duitsland talloze vluchtelingen. Het is moeilijk, maar we mogen het niet uit de weg gaan.”

Als mensen bevinden we ons volgens Moore namelijk in een unieke positie. “Een van de dingen die onze diersoort uniek maakt is dat wij in staat zijn tot empathie,” zei hij. “Het is niet menselijk om geen empathie te hebben. We hebben iemand tot president verkozen die er geen heeft en dat betekent dat er iets niet klopt.”

Ondanks dat Moore het beu is, maar blijft strijden. “Het voelt aan alsof ik al dertig jaar bezig ben met dezelfde film, waarvan ik af en toe een hoofdstuk uitbreng.” Dat doet hij niet om zijn gelijk te halen, integendeel. “Wat zou ik het graag bij het verkeerde eind hebben. Ik wil er alles aan doen om ervoor te zorgen dat mijn ongelijk bewezen wordt. Tot het zover is, blijf ik geloven dat we zullen slagen.”

Bron: IndieWire