Eerder lekte uit dat oorspronkelijke Solo: A Star Wars Story-regisseurs Phil Lord en Christopher Miller van de prequel over een jonge Han Solo (Alden Ehrenreich) een soort Guardians of the Galaxy-achtig avontuur wilden maken. Enkele nieuwe bronnen vertellen echter een ander verhaal over de gebeurtenissen die leidden tot het ontslag van het duo en de aanstelling van hun vervanger Ron Howard.

Vakblad Variety schreef dat Lord en Miller hun acteurs overdreven veel lieten improviseren en steeds verder afweken van het script. “Ze vulden hun dagen met experimenteren en maakten zo Lucasfilm-bazin Kathleen Kennedy kwaad,” zei een anoniem crewlid.

Actrice Emilia Clarke, die Qi’Ra vertolkt in de film, vertelde dat het duo zelfs tijdens de opnames nog geen duidelijke visie voor ogen had. “We waren nog gezamenlijk aan het bepalen welke richting de film zou uitgaan.”

Coscenarist Lawrence Kasdan had er net als Kennedy stilaan genoeg van, omdat hij het te belangrijk vond dat de toon van de film goed zat. “Toon betekent alles voor mij,” zei hij. “Films bestaan uit toon. Dit was een heel ingewikkelde situatie. Als je aan een Star Wars-film werkt, staan er duizenden mensen op je te wachten en moet je snelle beslissingen kunnen nemen en een zekere toon respecteren. Als die niet naar zin is van de producenten, krijg je problemen. Het loopt niet altijd zo af, maar niemand was er blij mij. Het was de hel.”

Wat acteur Donald Glover (Lando) betreft, was het allemaal een groot misverstand. “Het was geen geen ideale situatie,” zei hij, “maar Howard had het experiment tenminste onder controle. Dat heeft de film goed gedaan, met alle respect voor Lord en Miller. Eerlijk gezegd denk ik dat er miscommunicatie was op vlak van de artistieke richting.”

“Phil en Chris waren overtuigd dat Lucasfilm hen aangenomen had om een gewaagde film te maken en niet alleen de fans wilde plezieren,” zei een andere anonieme bron. “Ze wilden een fris, nieuw, verrassend en uniek avontuur draaien. Volgens hen was Han een buitenbeentje en dus wilden ze een verhaal vertellen over een buitenbeentje. Telkens ze een risico wilden nemen, kregen ze echter ‘nee’ te horen.”

Lord en Miller zouden zich ook niet echt bekommerd hebben om de look van de film. Ze hadden een donker en grimmig kleurenpalet in gedachten voor hun wereld van schurken, deserteurs en criminele organisaties, maar dat was niet te zien in de cinematografie van cameraman Bradford Young.

“Howard en Young waren onafscheidelijk,” zei het anonieme crewlid. “Hij was heel bezorgd om hoe de film er zou uitzien. Lord en Miller leken daar echter niet echt van wakker te liggen.”

Bron: IndieWire