Arm, arm Vlaanderen. Nu hebben we eens een acteur die écht internationaal furore aan het maken is. En dan kunnen we het toch weer niet laten om hem aan de schandpaal te nagelen. Of ben ik de enige die een kop als “Matthias Schoenaerts haakt alweer af voor Vlaamse film” lichtelijk overtrokken vind?

Inderdaad, met D’Ardennen, het langspeelfilmdebuut van regiebelofte Robin Pront, laat de Rundskop-kanjer na Waste Land en Belgica de derde productie ‘van bij ons’ aan zich voorbijgaan. En dat is ongetwijfeld ontzettend sneu voor all involved.

Maar in plaats van het typische natrappen zouden we beter eens focussen op de positieve dingen die deze keuzes teweeg hebben gebracht. Kijk maar naar Pieter Van Hees die voor Waste Land op zoek moest naar een nieuwe hoofdacteur, deze vond in Jérémie Renier en uit hem zomaar eventjes een van de beste prestaties uit diens carrière bottelde.

Of neem Felix Van Groeningen die vriend en vijand verraste door A Brand-zanger-gitarist Tom Vermeir te casten. En Pront deed iets gelijkaardig met Kevin Janssens. Laten we dus van iets zogenaamd negatief iets werkelijk positief maken en hopen dat Schoenaerts’ driewerf afhaken een trio acteurs de kans heeft geboden om zich glorieus te bewijzen.

En dan is er natuurlijk de op stapel staande output van Schoenaerts himself nog. Of is er één échte filmliefhebber die durft beweren dat hij of zij nu niet langer uitkijkt naar Matthias’ samenwerkingen met Die Hard-slechterik Alan Rickman (A Little Chaos), Blue Valentine-beauty Michelle Williams (Suite Française) en Festen-maestro Tomas Vinterberg (Far from the Madding Crowd)?

Indien ja: arm, arm Vlaanderen.

@Waanzinema