Oorlog is de hel. Dat werd ons doorheen de filmgeschiedenis al voldoende meegedeeld. Dat vele soldaten met psychologische littekens terugkeren van het front werd ook al aangetoond in menig film. Denk maar aan Born on the Fourth of July, Coming Home of The Deer Hunter. De nieuwste titel die je tot dat lijstje mag rekenen is het Franse Maryland, Een sfeerrijke paranoiathriller die weinig nieuws brengt, maar wel uitpakt met een intense Matthias Schoenaerts.

De Antwerpse steracteur kruipt in de huid van Vincent, een schuchtere ex-soldaat die kampt met een uit de kluiten gewassen posttraumatisch stressstoornis. Om een centje bij te verdienen gaat hij aan de slag als bewaker bij een rijke Libanese zakenman. Hij krijgt de opdracht om twee dagen op diens vrouw (Diane Kruger) en kind te passen, maar dreigt zich te verliezen in paranoia. Loopt het gezin gevaar of beeld Vincent zich dingen in?

Het is geleden van Rundskop dat we Schoenaerts nog eens met zoveel fysieke intensiteit en overgave op het witte doek aan het werk zagen. Hij draagt de film dan ook met sprekend gemak als een onrustige figuur die de synthese vormt van angst, extreme alertheid, wantrouwen en een aanleg voor bruusk geweld. De Belgische acteertopper verdwijnt zo fel achter de façade van Vincent dat de camera haast begint te trillen van Schoenaerts’ woelige, intimiderende en onvoorspelbare présence.

Gelukkig maar, want als film voldoet Maryland niet aan de verwachtingen. Regisseuse Alice Winocour zoekt een balans tussen een indringend, persoonlijk drama en een zenuwslopende kat-en-muis-thriller, maar vindt die nooit. Ze weet wel via felle muziekdeuntjes, lang aangehouden shots en een duidelijke focus op Vincent de film te injecteren met een ongemakkelijke sfeer die je enigszins meetrekt in de ‘waanzin’ van de hoofdfiguur. Maar een indringend beeld van een PTSS-patiënt of een razend spannende genrefilm levert het nooit op.

Maryland is een mooi voorbeeld van een film waarin een intiemere aanpak het eindresultaat ontdoet van een broodnodige narratieve schwung. Je krijgt een immens intrigerend personage en een premisse met potentieel, maar de lijm om de twee stevig met elkaar te verbinden, blijkt nooit stevig genoeg.

Verdict: Mooi, intens, maar uiteindelijk te banaal.

>>KLAP

Matthias Schoenaerts haalt nog eens alles uit de kast als een getraumatiseerde militair in een zinderende prent die laveert tussen een stevig portret als Taxi Driver en de arthouse-versie van The Equilizer. Kortom: stevige kost.

Regie Alice Winocour
Cast Matthias Schoenaerts, Diane Kruger
Speelduur 1u41
Vanaf 30 september in de bioscoop

@TheJimeister