Is het jammer dat Neil Jordan niet vaker de bak komt? In principe wel, want de Ierse cineast heeft in zijn lange carrière al zoveel bewezen dat hij meer dan een beetje krediet verdient. Interview with the Vampire is waarschijnlijk zijn bekendste film, maar als je hem echt in bloedvorm wil zien, verwijzen we met plezier naar zijn werk uit de jaren 80 en 90. The Company of Wolves, Mona Lisa, The Crying Game, Michael Collins, The Butcher Boy, In Dreams, The End of the Affair, het is een indrukwekkend rijtje, met Ondine en Byzantium als recentste uitschieters.

Sindsdien krijgt hij nog maar zelden een kans, al geeft hij ook in zijn mindere films nog altijd blijk van een visuele elegantie en een (donker) sprookjesachtig stijlgevoel. In Marlowe keert hij terug naar de film noir, een genre waar hij eerder al mee experimenteerde – Mona Lisa en The Crying Game zijn maar twee voorbeelden. Explicieter dan nu deed hij dat echter nog nooit, want de hoofdfiguur is niemand minder dan Philip Marlowe, de iconische privédetective uit de boeken van noir-gigant Raymond Chandler die eerder gespeeld werd door onder meer Humphrey Bogart en Robert Mitchum.

 Marlowe is een verfilming van The Black-Eyed Blonde, een gesmaakte Chandler-imitatie die de Ierse auteur John Banville in 2014 schreef onder het pseudoniem Benjamin Black. Als het allemaal ingewikkeld klinkt, past dat perfect bij het genre. Noir weerspiegelt tenslotte de futiliteit en onvatbaarheid van het leven, dat achteraf bekeken zelden of nooit steekhoudt. Het is niet anders in Marlowe, waarin het titelpersonage (Liam Neeson) op zoek gaat naar de vermiste ex-minnaar van een sexy blondine.

Eén opvallende wijziging die Jordan en zijn coscenarist William Monahan (The Departed) aanbrengen is dat ze de achtergrond van hun bronmateriaal verhuizen van de parfumindustrie van de jaren 1950 naar het Hollywood van de late jaren 1930. In hun versie is Marlowe bovendien een oorlogsveteraan die nog meegevochten heeft aan de Somme. Die ingrepen geven de film zeker extra kleur, maar ze volstaan niet om de motor aan de praat te krijgen. Banvilles gevatte roman heeft een eigen smoel, hier heb je te vaak het gevoel dat je naar een fraai ontworpen maar weinig overtuigende imitatie zit te kijken – ook al zitten Neesons raspende stem en vermoeide blik Marlowe als gegoten.

Het helpt ook niet dat Jordan het onzalige idee had om Diane Kruger te casten als zijn femme fatale. Dat personage zou iets begeerlijks en onbereikbaars moeten uitstralen, maar de Duitse actrice komt niet verder dan kil poseren. Het zegt genoeg dat Jessica Lange in de rol van de steenrijke moeder veel minder schermtijd krijgt, maar Kruger probleemloos van het scherm speelt.

>>Klap 

Na onder meer Humphrey Bogart, Robert Mitchum en James Caan is het aan Liam Neeson om een van de bekendste privédetectives uit de film noir te incarneren. Een verleidelijke dame geeft hem de opdracht om op zoek te gaan naar haar vermiste echtgenoot.

Regie Neil Jordan
Cast Liam Neeson, Diane Kruger, Jessica Lange
Speelduur 1u49
Vanaf 15 maart in de bioscoop