Je zou het niet zeggen, maar in het diepst van zijn binnenste is Gaspar Noé een heel gevoelige jongen. Goed, de slager uit Seul contre tous misbruikt zijn dochter. Inderdaad, de verkrachtingsscène uit Irréversible duurt minuten en minuten. Het klopt dat Enter the Void een computergeanimeerd shot van een ejaculatie bevat. En dankzij Love kan je aan dat choquerende rijtje ook nog een dosis ongesimuleerde seks toevoegen.

Wie echter verder kijkt dan zijn neus lang is – en dus Noë’s puberale patsergedrag erkent en opzijschuift – weet dat de Franse filmmaker keer op keer unieke ervaringen de bioscoopzaal induwt die niet alleen op je ogen en je oren maar ook op je hart mikken. Andermaal: dat hij dit doet met de nuance van een op hol geslagen sloopkogel of de ingetogenheid van een bronstige olifant, moet je er maar bij nemen.

Love heeft zeker zijn gebreken. De cast zal nergens prijzen winnen voor hun acteerprestaties – vooral male lead Karl Glusman scoort torenhoog in het houten klaas-departement. Het verhaaltje over de driehoeksverhouding tussen een Amerikaanse filmstudent en twee Parijse schonen is dunner dan het gemiddelde haute couture-model. En met een speelduur van twee uur en vijftien minuten outstayt de film zijn welcome met minstens dertig minuten.

En toch weet Noé opnieuw te intrigeren. Samen met vaste cameraman Benoît Debie omhelst hij het 3D-procedé op meer dan – here we go – bevredigende wijze. Dankzij vaste camerastandpunten en knipperende ogen-achtige montage-ingrepen werken de digitale diepte-effecten wonderwel en krijgen zelfs de minder expliciete scènes een ongeziene tastbaarheid.

Daarnaast injecteert Noé het geheel met een zelfrelativerende luchtigheid die we nooit eerder tegenkwamen in zijn werk. Zo passeren tal van letterlijke en figuurlijke knipogen naar zijn vorige films – ja, dat is een maquette van het gebouw uit Enter the Void – en duiken zowel hijzelf als Debie op in gniffel-garanderende bijrollen. Zou het kunnen dat Noé eindelijk het licht aan het einde van de tunnel heeft gezien?

>>KLAP

Frans filmmaker Gaspar Noé breidt na Irréversible en Enter the Void zijn lijstje met shockcinema verder uit met deze tragische romance vol expliciete seksscènes. Een Last Tango in Paris voor de YouPorn-generatie die bij momenten onverwachts emotioneel blijkt.

Regie Gaspar Noé
Cast Aomi Muyock, Klara Kristin, Juan Saavedra
Speelduur 2u14
Vanaf 29 juli in de bioscoop

@Waanzinema