Doorheen zijn carrière was de Franse cineast Robert Bresson niet geïnteresseerd in een flitsende stijl. Bovendien hield hij in zijn films vaak essentiële informatie achter de hand tot vlak op het einde. Op die manier probeerde hij zijn publiek meer bij het verhaal te betrekken om ze dan op het einde te belonen met een onthulling en een streepje opzwepende muziek.

Bresson zou bijvoorbeeld geen veldslag in beeld brengen, maar wel een shot van paarden die wegrennen van een slagveld. Toeschouwers moesten de context zelf invullen en zo werden Bressons films een samenwerking tussen regisseur en publiek.

Bron: The Playlist