Margaret (Brusselse zangeres-actrice Stéphanie Blanchoud), een potige vrouw met een woedeprobleem, heeft tijdens een ruzie haar moeder Christine (Valeria Bruni-Tedeschi) neergemept. Het gerecht veroordeelt haar daarop tot een straatverbod: ze mag de straal van honderd meter afstand rond de ouderlijke woonst niet meer overschrijden. Haar zus markeert de perimeter met een blauwe lijn. Margaret kan het echter niet laten om steeds dichter bij haar moeder te komen. En dan leren we dat personage kennen.

Ursula Meier, de Frans-Zwitserse cineaste die haar filmopleiding in Brussel genoot, bewees al met Home en L’enfant d’en hautdat ze gefascineerd is door moeders en familiebanden. La ligne past dus perfect binnen haar filmografie. De kracht van deze film zit vooral in de ontdekking van het personage van Christine. Margaret functioneert aanvankelijk als de antagonist als protagonist, want ze kan door haar agressieve gedrag niet meteen op onze sympathie rekenen. Wanneer we echter beseffen wat voor iemand Christine eigenlijk is, begint het antagonistische in Margaret te smelten.

Meier vraagt zich hier samen met de toeschouwer af wie slachtoffer en wie dader is. Moeder en dochter worden verbonden door hun liefde voor muziek. Christine werd een bekende pianiste en Margaret een plaatselijke popmuzikant. Maar terwijl de dochter haar muzikale dromen kan uitleven in haar concerten, is de moeder vastgeroest geraakt als lerares van haar drie dochters. Muziek zorgt voor de lijm tussen de personages, maar ook voor de scheuren in hun relatie.

Wat geleid heeft tot de extreme ruzie tussen moeder en dochter wordt snel duidelijk, maar de echte reden blijkt complex. Meier geeft veel verschillende oorzaken aan, maar wil zelf niet oordelen of met de vinger wijzen. Als toeschouwer ga je echter vrij snel de zijde van Margaret kiezen. Dat heeft te maken met de vertolking van Bruni-Tedeschi. Ze drenkt de neurose van haar personage immers in pathetisch zelfmedelijden. Sommigen zullen daar begrip en empathie voor kunnen opbrengen, maar anderen zullen het op hun heupen krijgen van deze mother from hell. Misschien was Isabelle Huppert interessanter geweest voor de rol?

>>Klap

De Zwitsers-Franse cineaste Ursula Meier schetst in dit familiedrama de onmogelijke relatie tussen een gewelddadige dochter (Stéphanie Blanchoud) en haar neurotische moeder (Valeria Bruni-Tedeschi). Voor fans van familiedrama’s als Autumn Sonata en August: Osage County.

Regie Ursula Meier
Cast Stéphanie Blanchoud, Valeria Bruni Tedeschi, Elli Spagnolo
Speelduur 1u41
Vanaf 1 februari in de bioscoop