Wat is het verband tussen Submarino, Borgen, Jagten en Kapringen, behalve dat het telkens om Deens drama gaat? De figuur van Tobias Lindholm, ontegensprekelijk een van de meest getalenteerde scenaristen van dat kleine landje daar in het Noorden van Europa. In zijn beste werk legt hij niet zomaar de vinger op de zere plek, hij wrijft erover op een manier die tegelijk pijnlijk en menselijk is.

Ben je Kollektivet niet vergeten, zal de cinefiele lezer opmerken? Het antwoord is nee. Het klopt dat Lindholm meeschreef aan het scenario van Thomas Vinterbergs commune-memoires, maar van écht indringend drama kwam daar te weinig in huis. En eigenlijk geldt hetzelfde voor Krigen, Lindholms derde film als regisseur.

Aan de thematiek zal het nochtans niet liggen. Lindholm houdt ervan om zijn verhalen te situeren in hogedruksituaties. Na een gevangenis (R) en een gekaapt containerschip (Kapringen) neemt hij de kijker deze keer mee naar de oorlog in Afghanistan, waar we kennis maken met een Deense compagnie die onder leiding staat van commandant Claus M. Pedersen (Lindholms vaste hoofdacteur Pilou Asbæk). Hij is een doorgewinterde professional en een fijne peer, iemand die aan een militaire carrière is begonnen omdat hij op die manier de wereld hoopt te verbeteren.

In een oorlogszone hangt je lot en je goeie naam echter per definitie aan een zijden draadje. Dat ervaart Pedersen aan den lijve wanneer hij op een dag besluit om zijn manschappen te vergezellen tijdens een patrouille en ze verstrikt raken in een vuurgevecht met de Taliban. Het spel zit op de wagen, de nood wordt heel hoog en Pedersen hakt een knoop door die even onverwachte als bloederige gevolgen heeft.

Lindholm heeft geen enkel probleem om die kant van het verhaal doeltreffend en meeslepend in beeld te brengen. Ook al heb je dat soort situaties al eerder gezien, als kijker ben je helemaal mee met Pedersen en diens makkers. Merkwaardig genoeg raakt Krigen pas in de problemen wanneer de actie naar het thuisfront verhuist.

De tweede helft van de film speelt zich grotendeels af in de rechtbank, en daar valt helaas veel minder te beleven dan Lindholm zou willen. Je snapt het zware ethische dilemma waar Pedersen voor staat, maar mede omdat hij zich merkwaardig passief gedraagt, doet het je weinig. Door de openbare aanklaagster af te schilderen als een kreng relativeert de film het dilemma bovendien kapot.

Krigen is best oké, maar van Lindholm verwacht ik alvast meer dan ‘best oké’.

>>KLAP

De Deense filmmaker Tobias Lindholm vertelt een Jagten-achtig verhaal over gewone mensen in buitengewone omstandigheden. Het drama toont hoe een legercommandant in Afghanistan een foute beslissing neemt en daarvoor de gevolgen moet dragen.

Regie Tobias Lindholm
Cast Pilou Asbæk, Tuva Novotny, Dar Salim
Speelduur 1u55
Vanaf 1 juni in de bioscoop

@RubenNollet