Maxime en Mélanie, twee tieners van een jaar of vijftien, staan innig te kussen achter een muurtje. Op een bepaald moment maakt Maxime duidelijk dat hij een orale beurt zou appreciëren, waarop Mélanie antwoordt dat ze daar niet van houdt. Je zou verwachten dat de jongen daar allesbehalve mee opgezet is, maar hij verrast de kijker door zich te verontschuldigen.

Niet veel later zitten de beide hoofdpersonages met elkaar te chatten, een gelegenheid die Mélanie geschikt vindt om een bom te droppen: ze is zwanger. Aanvankelijk weet Maxime niet goed hoe hij moet reageren – de gevreesde woorden “Weet je zeker dat het van mij is?” vallen zelfs – maar na de eerste schok twijfelt hij niet meer: hij ziet Mélanie graag en wil het kind houden.

De manier waarop de Belgische regisseur Guillaume Senez zijn langspeeldebuut laat beginnen, zegt alles over zijn aanpak. Hij zet alle zeilen bij om de clichés van dit soort verhalen te vermijden. Bepaalde gebeurtenissen die in andere films breed uitgesmeerd worden, slaat Senez simpelweg over. Het publiek weet toch wat er op zo’n momenten gebeurt, redeneert hij correct.

Dat het jonge stel zo optimistisch en verliefd blijft in een situatie die door de band afgeschilderd wordt als een ramp is niet nieuw – kijk maar naar Juno. Toch kiest Senez andermaal voor een onverwacht pad door de schijnwerpers voornamelijk te richten op Maxime, die knap vertolkt wordt door de Zwitserse acteur Kacey Mottet-Klein.

Maxime is een door en door geloofwaardige figuur, een puber die er heilig van overtuigd is dat zijn dromen al zijn problemen zullen oplossen. Zal hij zijn ambities om profvoetballer te worden moeten opgeven om voor zijn kind te zorgen? Integendeel, zo’n carrière zal er net voor zorgen dat hij zijn gezinnetje goed kan onderhouden. De realiteit is natuurlijk anders, maar het is aandoenlijk om de tiener bezig te zien.

Door zijn onderwerp en zijn humanistische insteek zit Senez bijna automatisch in het vaarwater van de gebroeders Dardenne, met twee grote verschillen: het verhaal wordt in de middenklasse gesitueerd en er wordt geen breder sociaal thema aangekaart. Als filmmaker inspiratie zoeken bij de beste vertellers die je kan vinden, is trouwens geen schande, zolang je er maar je eigen draai aan geeft. En dat is hier het geval.

>>KLAP

Vertederend Belgisch drama over een smoorverliefd tienerkoppel dat zwanger raakt en er Juno-gewijs het beste van wil maken. Debuterend regisseur Guillaume Senez vermijdt vaardig alle clichés, en niet alleen door zich te concentreren op de aanstaande papa.

Regie Guillaume Senez
Cast Kacey Mottet-Klein, Galatéa Bellugi, Sam Louwyck
Speelduur 1u35
Vanaf 9 maart in de bioscoop

@RubenNollet