GrVolgens Ad Astra-regisseur James Gray is het geen toeval dat er meerdere Amerikaanse films over astronauten en ruimtevaart zijn tegenwoordig. Denk maar aan Damien Chazelles First Man en Noah Hawleys Lucy in the Sky.

“Wij Amerikanen hebben het gevoel dat we iets verloren hebben,” zegt hij, “en artiesten willen dat onderzoeken. Als je eraan terugdenkt, was de maanlanding een hoogtepunt voor ons land en waar we voor staan.”

“Enerzijds gaat het er voor de LGBTQ-gemeenschap, Afro-Amerikanen en vrouwen veel beter aan toe dan in 1969,” vervolgt hij, “maar anderzijds zijn we onze ambitie kwijt.”

Gray denkt reeds na over een nieuwe film, geïnspireerd door zijn overstap van een openbare naar een privéschool: “In de ene bestond de klas uit Jamaicaanse, Aziatische en joodse leerlingen, in de andere enkel uit blanke.”

De raad van bestuur van Grays privéschool werd geleid door Fred Trump en Gray zag een verband met de regering van zijn zoon, de Amerikaanse president Donald Trump.

“Ik moest denken aan Federico Fellini’s Amarcord,” zegt hij, “en de dreiging van Mussolini die boven het Italiaanse dorpje uit de film hangt. De bewoners maken plezier, maar het publiek weet dat WO II op komst is.”

“Ook in de Verenigde Staten is er een storm op komst,” vervolgt hij, “en ons land zal oog in oog komen te staan met onze lelijke houding tegenover etniciteit en sociale klasse. Mogelijk wordt dat mijn volgende project.”

Bron: The Playlist