Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

15.07.2014

“De kijker moet de pijn van elke knokpartij voelen!”

door Jimmy Van der Velde

Gareth Evans is geboren in Wales, maar Indonesië stal zijn hart. Dat is het verhaal van de regisseur die in 2011 het actiegenre nieuw leven inblies met het beenharde knokfestijn The Raid. Voor de sequel haalde Evans alles uit de kast en levert hij het actiespektakel van het jaar af. Een gesprek over geweld, The Raid 3 en Hollywood. “I don’t want to fuck it up.”

The Raid werd in 2011 ontvangen als een van de beste actiefilms in tijden. Hoe speelde je dat precies klaar?

“Door te kijken naar de meesters in het genre, en dan heb ik het vooral over Sam Peckinpah en John Woo. Die regisseurs wisten perfect hoe ze actie moesten brengen. Door naar hun films te kijken leerde ik vooral het belang van de locatie tijdens actiescènes. De omgeving moet het gebeuren ondersteunen en de kijker moet het overzicht kunnen behouden. Het mooiste voorbeeld is de shoot out op het einde van Peckinpahs The Wild Bunch. Actie en omgeving zijn één in die scène. Dat resultaat probeerde ik ook na te streven in The Raid. Ik heb ook een hekel aan actiefilms die geschreven worden met een R-rating in gedachten, maar uiteindelijk een PG-13-rating krijgen opgeplakt. Actiefilms dienen trouw te blijven aan wat ze opperen te zijn. Wil je brutaal geweld tonen, doe dat dan en laat de kijker de pijn van elke knokpartij voelen.”

Recent interviewde een collega Blue Ruin-regisseur Jeremy Saulnier. Die zei dat geweld in films kunst is. Ben je het daar mee eens?

“Dat hangt in mijn mening af van film tot film. Elk werk kan een verschillende interpretatie van geweld serveren. Blue Ruin heeft andere dingen te zeggen over geweld dan The Raid 2. Ik hoop vooral dat mijn publiek geëntertaind wordt door mijn films. Het is toegestaan om te genieten van het geweld dat ik breng. Ik probeer via mijn actiescènes een gemeenschappelijk gevoel te creëren in een bioscoopzaal, waardoor mensen samen naar adem happen of lachen omwille van het onwaarschijnlijke geknok.”

The Raid 2 is zonder twijfel veel ambitieuzer dan zijn voorganger en bevat enkele indrukwekkende gevechtsscènes. Hoe breng je die scènes tot leven?

“Het in detail uitschrijven van cruciale en complexe gevechtsscènes doe ik niet. Het begint vaak met een idee omtrent de locatie, de toon en de reden waarom het gevecht plaatsvindt. Eens ik die dingen in mijn hoofd heb beslist, schrijf ik ze neer en begin ik de scène enigszins uit te werken. Het is pas later, wanneer ik samenzit met de choreografen en de acteurs, dat het gevecht en het verloop van de scène wordt uitgewerkt. Tijdens die momenten leg ik elke beweging vast met mijn kleine handcamera.”

The Raid 2 blinkt uit door een verbluffende montage. Hoe belangrijk is het montageproces voor jou?

“Bedankt voor het compliment. Ik heb de film helemaal zelf gemonteerd. Ik ben nogal een controlefreak, dus ik heb graag in elk luik van het productieproces een vinger in de pap te brokken. Ik hou zowel van schrijven, regisseren als monteren. Het zijn alle drie geweldig fascinerende processen die me allemaal gek krijgen, maar ik doe het zo graag. Wanneer ik aan de montage begin is het meeste werk al gebeurd. Ik ben dan al zo lang met de film bezig en heb alles zodanig uitgewerkt, dat ik perfect weet waar elk shot hoort te komen. Alle bestanden staan op mijn laptop. Het is enkel een kwestie van het op de juiste plaats te zetten. Het moeilijkste is het creëren van drama tijdens de montage.”

Wat maakt martial arts zo geschikt voor cinema?

“De gevechtsdiscipline die we toepasten in The Raid en The Raid 2, is het Indonesische Pencak Silat. Ik ontdekte deze enkele jaren geleden toen ik er een documentaire over draaide. Het verbaasde me dat het niet vaker werd gebruikt in actiefilms. Het is een discipline die onmiddellijk een filmische kwaliteit tentoonspreidt. Pencak Silat is elegant en mooi, maar soms ook brutaal en lelijk. Toen ik het voor het eerst zag, viel mijn mond open van verbazing.”

Heb je momenteel Hollywoodplannen?

“Ik werk momenteel aan twee Amerikaanse filmprojecten, waarvan eentje wordt geproduceerd door Universal. Ik hoop volgend jaar aan een van die films te beginnen. Het is een spannende stap en gaat gepaard met de nodige zenuwen. I don’t want to fuck it up. Maar ik kijk er naar uit om films te maken met een groter budget en een grotere schaal.”

En wat zijn de plannen met The Raid 3? Stuur je hoofdpersonage Rama eindelijk op zijn verdiende vakantie?

(lacht) “Ik heb nog niets geschreven. Momenteel pauzeer ik even. Ik heb nog geen vat op de chronologie van de derde film. The Raid 3 zal zich waarschijnlijk drie uur terug in de tijd afspelen, tijdens de laatste nacht in The Raid 2.”

Vertigo organiseert een The Raid-double bill. Waarom zouden mensen The Raid en The Raid 2 na elkaar moeten bekijken?

“Geweldig initiatief! Hoewel het twee zeer verschillende films zijn, vind ik toch dat ze na elkaar bekijken een meerwaarde heeft. De films delen hetzelfde DNA. Zo zijn er subtiele dingen die we introduceerden aan het einde van The Raid die verder worden uitgewerkt in de sequel. Die dingen merk je sneller als je de films onmiddellijk na elkaar bekijkt. Ik adviseer ook om ten minste drie plaspauzes in te lassen.” (lacht)

Iedereen kan zich nog steeds inschrijven voor onze The Raid-double bill op 17 juli. 

The Raid 2 draait vanaf 30 juli in de bioscoop.

 

@TheJimeister