De opzet was simpel: we stelden vijf vragen over het afgelopen filmjaar aan bekende en minder bekende filmliefhebbers. De antwoorden waren even verrassend als talrijk. Een deel van het resultaat vind je in ons zevende nummer, de rest publiceren we met trots online. Vandaag is het de beurt aan…

Director acquisitions and strategy van A-Film Benelux en filmliefhebber Erik Engelen!

Favoriete film

Boyhood van Richard Linklater

Een film die me verrast en ontroerd heeft, en die imponeert door de geweldige regie van Richard Linklater. Toch opmerkelijk, want het was een regisseur de me voordien koud liet en die ik in de categorie ‘overschat’ categoriseerde. De eervolle tweede plaats is voor David Finchers Gone Girl.

Ik had graag ook mijn jaarlijkse ontdekking uit de filmgeschiedenis meegedeeld. Ditmaal is dat Jean Renoirs La grande illusion (1937). Zeer straffe cinema en eigenlijk net zoals Boyhood een film die de kijker steeds voor blijft. Ook hier geen klassiek scenario, maar wel een menselijk verhaal gedragen door fantastische acteurs. Ik zou dus bijna zeggen: cinema zoals ze het nu niet meer maken. Of toch bijna niet meer.

 

Onvergetelijkste scène(s)

Moeilijk. Ik heb weinig films gezien die een cruciale scène hadden die me echt van mijn sokken blies. Ik was wel onder de indruk van onder andere:

– De openingsscène van 99 Homes
– De end credits uit Guardians of the Galaxy
– Het lot van Hillary Swank in The Homesman
– De postcredits-tekst in de documentaire Electric Boogaloo
– Het gebruik van slow motion in Seven Samurai ( eat your heart out, alle Amerikaanse actieregisseurs!)
– Alle scènes met Denzel Washington uit The Equalizer!

https://www.youtube.com/watch?v=nZR9gggVOLk

 

Beste Vlaamse film

Oei, nog moeilijker. Ik heb toch wat problemen met de zeer euforische stemming rond het fenomeen Vlaamse film. Uiteraard is er talent en wordt er goed werk geleverd, maar net zoals bij pakweg de Rode Duivels zet zich dat niet om in tastbare (buitenlandse) resultaten. En neen, prijzen in pakweg Thessaloniki of Montreal tellen voor mij niet mee.

Los daarvan, ik heb een aantal films nog niet kunnen zien (Image, Violet, welp), maar wat ik wel gezien heb vond ik degelijk, zonder meer. Maar om te zeggen dat de gescreende films een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten…

 

Lievelingsacteur/actrice

Eerder een vraag voor de Joepie of de Story, maar als het dan toch moet. Je mag me altijd wakker maken voor een film met Michael Shannon, Mark Ruffalo (in niet-Avengers-modus), Anna Kendrick, Mia Wasikoswka, Adam Driver, Tom Hardy, Keanu Reeves, John Torturro en uiteraard James Woods. Laat me vooral met rust als Marion Cotillard (in Amerikaanse films), Nicole Kidman, Adam Sandler, Noomi Rapace meedoen.

 

Opmerkelijkste hype/trend

– De catastrofale toestand van de Belgische bioscoopmarkt is er één van. De statistieken worden nog wel opgepoetst door enkele Amerikaanse blockbusters, maar over het algemeen is het huilen met de pet op. Op vlak van bioscopen en vooral arthousecinema’s zijn we gedegradeerd tot de status van een ontwikkelingsland. Voorbeelden en vergelijkingen zijn er genoeg. Amsterdam heeft vandaag meer dan 25 schermen waarop filmliefhebbers de betere film kunnen ontdekken. Met uitzondering van Gent en ten dele Brugge is er geen enkele Vlaamse stad met een degelijk alternatief aanbod.

Dat heeft met diverse redenen te maken, maar het ontbreken van structurele overheidssteun is daarin essentieel. Ik ben al helemaal geen pleitbezorger van een zware subsidiepolitiek (Europese steun voor productie/distributie zoals die nu bestaat, weg ermee!), maar een minimuminvestering vanwege de Vlaamse regering had veel onheil kunnen voorkomen.

Bij mijn weten is Vlaanderen trouwens één van de weinige Europese regio’s waar helemaal geen ondersteuning voor bioscopen bestaat en dat laat zijn sporen na. Jongere kijkers of studenten hebben echt geen voeling meer met film. Hun interesse gaat in 90% van de gevallen uit naar Amerikaanse producties en het publiek van de enkele filmhuizen heeft ondertussen een bijna pensioengerechtigde leeftijd. Daarnaast is het ook stilaan tijd dat er terug wat stadsbioscopen ontwikkeld worden. Ook dat is in de ons omringende landen als concept opnieuw ontdekt.

– Als we het dan toch over Vlaamse film hebben, ik erger me wel een beetje over het niet subsidiëren van Vlaamse commerciële films. Dat staat mogelijk haaks tegenover wat ik hierboven aanhaal, maar toch. Het heeft echt geen zin om arthouseprojecten van Gust Van den Berghe te ondersteunen, maar geen aandacht te hebben voor pakweg F.C. De Kampioenen of de films van Marc Punt. Dat zijn nu eenmaal de publiekstrekkers die mensen naar de bioscoop lokken. Als er een subsidiepolitiek bestaat, moet dat volgens mij een verspreide politiek zijn en geen prestigepolitiek.

– NETFLIX. Het fenomeen waar niemand onderuit kan en dat filmconsumptie as we know it grondig aan het veranderen is. Sinds kort wordt er nu ook in de VS grondig getwijfeld aan de bestaande modellen. HBO gaat in de tegenaanval en de grote tv-netwerken zien hun kijkcijfers drastisch terugvallen.

Langs de filmkant maken mini-studio’s als The Weinstein Company rechtstreekse deals met Netfix ( Crouching Tiger, Hidden Dragon 2) en ontwikkelt de Amerikaanse markt zich in een geheel ander tempo dan Europa. Hoe zich dat gaat ontwikkelen in de komende jaren blijft nog een open vraag, maar dat de dingen gaan veranderen lijkt wel al helemaal vast te staan.