Guillermo del Toro heeft op Twitter Steven Spielbergs West Side Story de hemel in geprezen. Volgens del Toro was één ‘verbluffende’ en ‘virtuoze’ scène in het bijzonder extreem moeilijk om te draaien en getuigt ze van meesterlijke precisie.

Del Toro schrijft dat de camera bij elk liedje lijkt te dansen. “Pas tijdens een tweede of derde kijkbeurt kun je proberen om te analyseren welke middelen Spielberg hanteerde en hoe hij ze gebruikte,” voegt hij eraan toe.

“Dramaturgie vormt vijftig procent van een film en ambacht de overige vijftig,” vervolgt hij. “Louter over de dramaturgie van een film spreken is als een Van Gogh beschrijven als ‘een schilderij met veel bloemen’.

Del Toro vindt dat fans en critici niet genoeg nadruk leggen op de technische aspecten van films en lijkt daarbij uit te halen naar de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, die onlangs aankondigde dat een aantal categorieën zoals Beste Montage en Beste Geluid niet tijdens de live-uitzending zullen worden uitgereikt.

“Elke tak van de filmsector moet geëerd worden,” tweet del Toro. “Een dirigent kan enkel presteren als zijn strijkers en houtblazers perfect spelen. We moeten opnieuw over film praten in filmtermen en de vaklui in de bloemetjes zetten.”

Extremely hard to execute. Pure, masterly clockwork precision and a lot more complex than "seamed" shots or steadicam-to-crane "relay" shots. Baffling, virtuoso- but one of so, so many shots that make the camera "dance" with each musical number. https://t.co/rjzdit0Mak

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

If you attempt to really breaking down the tools and how he uses them- you have to do it in a second or third viewing. You feel like Salieri getting the Requiem dictation from Mozart: "Wait- wait- you're going too fast!"

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

When I think of musicals- early ones shot basically on a master- Then Berkeley with his quasi-military precision and cuts, Donen and Kelly soaring, Minelli and, for me, this- this is different. I mean, I don't know how to say it except to say that the goddam camera is dancing!

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

I mean- the dramaturgy is 50% of the point, but another 50% is submerged in the craft. This is not just virtuoso for the craft's sake, its virtuoso for the art's sake. It's a musical so, he makes the camera dance.

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

When you dissect a Sirk move or a Hitchcock or an Ophüls or a beautiful Kalatozov or- you name it- you come closer to listening to the movie in its own voice- not the voice inherited from theatrical or literary tradition. WSS is intoxicating, Heisenberg-level pure, uncut Cinema.

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

The minds and eyes that remain undomesticated and audivisually wild and the great collaborators that take the hill together.

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

The difference between a crane and a dolly, a jib or steadicam are profound and spiritually different choices. Ford knew when not to move the camera, Sirk made the actors dance with furniture and mirrors, Ophüls was grand, Hitchcock kept his camera curious, etc, etc

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

Anyway, Im supposed to be writing a script. So- Hasta luego.

— Guillermo del Toro (@RealGDT) February 26, 2022

Bron: IndieWire