01.05.2014
Groovy Green
Zoals David Gordon Green kom je ze niet vaak tegen in de Amerikaanse filmwereld. Hij brak door met indiepareltjes George Washington, All the Real Girls en Undertow. Daarna probeerde hij het in Hollywood met de komedies Pineapple Express, Your Highness en The Sitter. Vooral die laatste werd zo slecht ontvangen dat de cineast rechtsomkeer maakte en opnieuw onafhankelijk geproduceerde projecten begon te maken.
Na het sublieme Prince Avalanche levert die terugkeer naar de basis Joe op, een duister drama waarin Nicolas Cage een ex-gedetineerde speelt die met allerlei demonen worstelt en zich over een kregelige puber ontfermt. Een gesprek over levende legendes, vroege filmherinneringen en fantasyflops.
David, waarom wou je zo graag met Nicolas Cage samenwerken?
Nic is een klasse apart. Ik leerde elke dag iets bij van hem. Hij is niet alleen ontzettend genereus, maar ook enorm moedig. Hij gaat geen enkele uitdaging uit de weg. Of het nu gaat om het van buiten leren van ellenlange dialogen, het worstelen met slangen of ter plekke improviseren: hij doet het allemaal zonder verpinken.
Cage staat eindelijk nog eens moeite te doen op het witte doek. Hoe heb je dat voor mekaar gekregen?
Vanaf ons eerste gesprek was duidelijk dat Nic zich helemaal wou geven. Ik denk trouwens dat hij dat altijd doet, maar dat de projecten die hij kiest niet altijd de beste resultaten opleveren. (lacht) Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik zelden met zo’n toegewijde acteur heb samengewerkt. Als ik ’s ochtends wakker werd, zat mijn mailbox vol met nieuwe Nic-ideeën.
Je hebt een heel uiteenlopende cv. Was je filmsmaak vroeger ook al zo divers?
Ik ben opgegroeid in Dallas, een echte culturele woestenij. Je moest het doen met wat voor handen was. Ik bekeek dan ook de meest diverse dingen. Mijn eerste filmervaring deed ik op op de set van Oliver Stones Born on the Fourth of July. Ik was 12 en moest een dag niet naar school. Waarschijnlijk vond ik dat nog het leukste aspect. (lacht)
Je maakte op korte tijd drie Hollywoodkomedies die niet overal even positief ontvangen werden. Welke is je favoriet?
Ik ben het trotst op Your Highness. In mijn ogen werkt hij op alle vlakken. De humor, de fantasy, de spanning: het zit allemaal goed. Geloof me: binnen een paar jaar wordt die film herontdekt!