De Portugese cineast Miguel Gomes volgt in Grand Tour Edward, een Britse diplomaat die in 1918 op de vlucht slaat voor zijn verloofde Molly. Hij begint aan een wilde reis doorheen Azië, waarbij hij grote steden in meerdere landen bezoekt. Edward belandt onder meer in Rangoon, Manilla, Tokyo en Shanghai. Toch is dit niet alleen Edwards verhaal. Geleidelijk aan laat Gomes de focus verschuiven naar Molly, die haar verloofde niet opgeeft en hem achternagaat.

Gomes wil via zijn roadmovie de absurditeit van het leven evoceren, in één adem met de drang naar avontuur. Dat gaat gepaard met meerdere contrasten: het fictie-element dat zich in het verleden afspeelt en in zwartwit werd gefilmd, wordt soms afgewisseld met hedendaagse documentaire beelden in kleur. Verleden wordt tegenover heden geplaatst en het intieme verhaal van twee mensen tegenover dat van de gigantische bevolking van de verschillende Aziatische landen en culturen.

Gomes heeft zijn best gedaan om met beperkte middelen een episch verhaal te vertellen, maar het resultaat valt vrij vlak uit. Het geheel lijkt op een aaneenrijging van scènes die dramatisch slap in elkaar haken. Eigenlijk is het best verbazingwekkend dat met zoveel interessante ideeën zo weinig boeiende dingen worden gedaan.

Grand Tour kabbelt langzaam naar een verlossend einde. Na de laatste beelden liet de film ondergetekende ijskoud. Ik gaf niet om de personages, noch om het verhaal en Gomes’ filosofische ideeën. Het enige wat bleef nazinderen was het besef dat deze film de kiemen bevat voor een meesterwerk. Van ontkiemen komt echter nooit iets in huis. Heel spijtig.

>>Klap

Tabu-cineast Miguel Gomes tekent voor een roadmovie, waarin fictie en realiteit, en zwartwit en kleur worden gemixt. Centraal staat een Britse diplomaat die anno 1918 op de vlucht slaat voor zijn verloofde en een reis maakt door Azië. Met niets te vergelijken.

Regie Miguel Gomes
Cast Gonçalo Waddington, Crista Alfaiate, Cláudio da Silva
Speelduur 2u09
Vanaf 25 december in de bioscoop