In feite zouden Ghostbusters II en de vrouwelijke update Ghostbusters: Answer the Call, de erbarmelijke afleveringen twee en drie van de Ghostbusters-franchise, beter voorgoed opgeborgen worden. Het origineel van Ivan Reitman uit 1984 was ook een hoop onzin, maar had tenminste nog een vrolijke onnozelheid die aanstekelijk werkte – herinner je je dat gigantische marshmallowmannetje met King Kong-ambities.

Jason Reitman, de zoon van Ivan Reitman, regisseerde in het verleden uitstekende films als Juno en Young Adult, dus waarom stort hij zich nu met Ghostbusters: Afterlife op de spokenjagersfranchise van vaderlief? In de eerste plaats omdat hij na vier flops dringend een hit nodig heeft. Daarnaast koestert hij overduidelijk een nostalgische passie voor de eerste film – hij moet zo’n acht geweest zijn toen hij Ghostbusters voor het eerst zag.

Reitman houdt het trouwens niet alleen bij knipogen naar het origineel, maar refereert ook – al dan niet direct – naar Cujo, E.T., Gremlins, The Goonies en de cinema van de eighties in het algemeen. Het is dan ook geen toeval dat zijn hoofdpersonages geen volwassenen zijn, maar tieners. Het gaat om de kleinkinderen (Finn Wolfhard en Mckenna Grace) van spokenjager Egon Spengler, die in een krottige boerderij in de middle of nowhere de fantastische nalatenschap van hun opa ontdekken.

Hoewel Ghostbusters: Afterlife als een tang op een varken slaat binnen de filmografie van Jason Reitman, bakt hij een vermakelijkere filmtaart dan zijn vader destijds. Niet alleen is hij een betere regisseur, hij gaat ook voor geloofwaardigere personages en leukere grappen. Stiekem hoop ik echter dat hij het bij dit commercieel tussendoortje houdt, hij heeft immers veel meer te bieden dan dit soort nostalgische nonsens.

>>Klap 

Via het verhaal van twee tieners die in de voetsporen treden van hun spokenjagende opa levert Jason Reitman een nostalgisch eerbetoon af aan de cinema van de jaren tachtig zoals The Goonies, Gremlins, E.T. en… Ghostbusters.

Regie Jason Reitman
Cast Finn Wolfhard, Mckenna Grace, Carrie Coon
Speelduur 2u04       
Vanaf 17 november in de bioscoop