Nu Vertigo op Facebook de magische kaap van de 2000 likes voorbij is, lijsten we enkele van onze favoriete films op met het getal 2 in de titel. Waarom we zo uit ons dak gaan? Omdat we ontzettend blij zijn met de reacties op het filmmagazine … en omdat nummer 2 van het tijdschrift vanaf 7 mei in de zalen en elders te vinden is!

 2001: A Space Odyssey (1968)

Waarschijnlijk een heel voorspelbare keuze, maar Stanley Kubricks scifiklassieker blijft onweerstaanbaar knap. Van de ontzagwekkende openingssequentie in het Stenen Tijdperk over het ruimteballet op de tonen van An der schönen blauen Donau van Johann Strauss tot de spectaculaire speciale effecten van de Star Gate-sequentie: om je vingers én oogballen bij af te likken!

2046 (2004)

Direct een veel minder vanzelfsprekende keuze. Meesterfilmer Wong Kar Wai sleutelde jarenlang aan deze (pseudo)sequel op zijn hartverscheurende chef-d’œvre In the Mood for Love. Velen deden het resultaat destijds af als ‘het mindere broertje van’. Ondergetekende krijgt echter onmiddellijk tranen in de ogen als hij nog maar denkt aan de fantastische score van Shigeru Umebayashi en de betoverend beelden van Christopher Doyle.

https://www.youtube.com/watch?v=hDjtNsPLPK0

21 Jump Street (2012)

Een bioscoopbewerking van een tv-reeks die niet teleurstelt: maak dat mee! Hedendaagse Hollywoodhelden Channing Tatum en en Jonah Hill doen schateren als twee hopeloze flikken die undercover gaan in een middelbare school. Regisseursduo Chris Miller en Phil Lord bewezen dat ze zelfs het magerste materiaal naar een hoger niveau kunnen tillen. Iets dat ze opnieuw lieten zien met het onverwacht geslaagde The Lego Movie.

https://www.youtube.com/watch?v=ISJR4rVO0TQ

28 Days Later (2002)

Trainspotting-regisseur Danny Boyle reanimeerde zijn carrière én het zombiegenre met deze ultraspannende horrorfilm. De beginscène waarin hoofdacteur Cillian Murphy moederziel alleen door de straten van Londen wandelt, behoort tot de strafste filmmomenten uit de jaren nul. De échte meesterzet? Afstappen van het idee dat levende doden traag zijn en hen in schuimbekkende moordmachines veranderen!

X2: X-Men United (2003)

Een sequel die raar maar waar niet in onze recente overzichten van (minst) favoriete vervolgfilms opdook. Bryan Singer koos in het tweede bioscoopavontuur van de mutantenbende voor een donkerder pad en trakteerde op tal van indrukwekkende actiesequenties. De tragische finale waarin een van de protagonisten zich opoffert, maakt deze prent tot de The Empire Strikes Back der superheldenfilms.

https://www.youtube.com/watch?v=QotW3n9P3N4