Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

11.02.2015

Fifty Shades of Grey: Her

door Britt Valkenborghs

Deze adaptatie van een van de grootste bestsellers aller tijden werd op voorhand ontzettend hard aangepakt. Het is inderdaad makkelijk om je te goed te voelen voor zo’n mainstreamfenomeen. En oké, het oorspronkelijk boek over de troebele relatie tussen studente Anastasia Steele en jonge zakenman Christian Grey is enorm slordig geschreven en verdient de nodige kritiek.

Tegelijk kan je iets dat zo’n hype veroorzaakt niet louter afdoen als ondermaatse trash. Voordat ik de filmzaal betrad, besloot ik dan ook alle mogelijke vooroordelen van me af te werpen en me op de film an sich te concentreren. De filmgeschiedenis barst immers van de klassiekers gebaseerd op mager bronmateriaal.

Jammer genoeg volgt de prent het povere spoor van het boek. Hoe getalenteerd regisseuse Sam Taylor-Johnson (Nowhere Boy) en hoofdacteurs Dakota Johnson (The Five-Year Engagement, 21 Jump Street) en Jamie Dornan (The Fall) ook mogen zijn, de strakke teugels van de als producente fungerende James zorgen ervoor dat de film op geen enkel moment het niveau van haar pseudo-literair gezwets overstijgt.

De karakterontwikkeling is van hetzelfde bedenkelijke kaliber als die in het boek, namelijk zo goed als onbestaande. De film lijkt louter en alleen te draaien rond Steeles twijfels over mister Greys eerder ongewoon relatiecontract. Het tragische achtergrondverhaal dat diens “complexe” geest moet verklaren komt dan weer zo schematisch aan bod dat het de seksueel onbekende paden die in het relaas verkend worden afdoen als iets voor gestoorde geesten.

De veelbesproken seksscènes verdienen net iets meer lof. Ze bestaan uit mooie uitgedachte composities die richting softcore neigen. Toch zijn ze stuk voor stuk erg kort en enorm snel gemonteerd. Een weloverwogen keuze van Taylor-Johnson om de kracht van de suggestie de overhand te geven? Of was het de vrees voor de Amerikaanse keuringscommissie die aan de basis van deze verknipte aanpak lag?

Conclusie: hoe hard ik me ook verzet heb tegen de heersende vooroordelen, ik moet ze helaas bekrachtigen. De regisseuse en de acteurs hebben mijn respect niet verloren, maar het ondermaatse scenario en de lachwekkende dialogen vormden een ware marteling.

>>KLAP

Wie filmsprookjes à la Pretty Woman graag opgeleukt ziet met al dan niet bedoelde humor en een stevige scheut stoute erotiek, is aan het juiste adres. En ook de  gigantische schare fans van de oorspronkelijke bestseller zal zich geen seconde vervelen.

Regie Sam Taylor-Johnson
Cast Dakota Johnson, Jamie Dornan, Jennifer Ehle
Speelduur 2u05
Vanaf 11 februari in de bioscoop

@Bvalkenborghs