Steven de Souza’s Street Fighter, de bewerking van de populaire videogame uit 1994, was een commercieel succes, maar werd door de critici met de grond gelijk gemaakt. Bovenal was het een slopende productie met tal van problemen inzake planning, locaties en cast.

De Souza wilde zeven personages kiezen uit de 19 van het spel en ervoor zorgen dat alle acteurs een degelijke gevechtstraining kregen. Capcom, het productiehuis van zowel de game als de film, wou echter een aantal grote namen casten en ging voor Timecop-ster Jean-Claude Van Damme en de gevierde karakteracteur Raul Julia.

Daardoor was er geen geld om de andere acteurs nog voor de opnames te trainen en werd er besloten om eerst alle praatscènes te filmen en ondertussen de gevechtslessen te organiseren. Ook dat werd bemoeilijkt doordat Capcom aandrong om telkens meer game-personages toe te voegen aan de voorziene zeven.

Het productiehuis begon zich bovendien te bemoeien met de casting. Ze wilden dat de populaire Japanse acteur Kenya Sawada het personage Ryu zou vertolken, maar daar was de Chinees-Amerikaanse Byron Mann reeds voor ingehuurd. Uiteindelijk schreef de Souza voor Sawada een nieuwe rol en dat zinde de acteur niet. “Ik heb hem een paar keer ontmoet tijdens de audities,” zei Mann. “Hij bliksemde mij haast neer met zijn ogen.”

Ook de sterren van de film zorgden voor problemen. Julia had net een zware behandeling voor maagkanker achter de rug en verscheen graatmager op de set. Zijn scènes als schurk van dienst werden uitgesteld naar het einde van de shoot zodat hij wat kon bijkomen.

Daarom moest de Souza actiescènes draaien met acteurs die amper getraind waren, waaronder een messengevecht waarvoor Mann niet geoefend had. “Ik heb één van de Thaise figuranten aangesproken,” zei de acteur, “en hem om hulp gevraagd. Hij heeft mij ter plaatse alles geleerd wat hij maar kon en dat is te zien in de film. Het was dan nog eens een echt mes ook in plaats van een plastic exemplaar.”

Op de koop toe had trainer Benny Urquidez geen ervaring met videogame-gevechten. “Het was allemaal nieuw voor hem,” zei Mann. “We ontdekten pas halverwege de opnames dat alle personages hun eigen gevechtsstijl hadden. Iemand vroeg ons op een gegeven moment waarom we allemaal op dezelfde manier vochten.”

Ondertussen zorgde ook Thailand voor problemen. Door de extreme hitte en luchtvochtigheid vermagerde de cast en zag er pas voor het luik van de opnames in Australië terug stevig gebouwd uit. Ook was er sprake van een militaire staatsgreep in Thailand waardoor sommige wegen waren afgesloten en het transport per boot moest gebeuren.

“Tien dagen lang vertrokken we om één uur ’s nachts met speedboten,” zei eerste assistent-regisseur Keith Heygate. “Die zorgden voor heel wat opspatting van water waardoor de cast en crew drijfnat waren bij aankomst. Daar had Van Damme een hekel aan.”

Ook de locaties zelf waren verre van ideaal. Zo werd er een oud gebouw van de kustwacht gebruikt als hoofdkwartier in de film, maar door het regenseizoen zorgde het tinnen dak voor een oorverdovend lawaai. Daarbij kwam het dak vol gaten te zitten en kon er door het invallende zonlicht niks meer gefilmd worden.

Nog een andere set werd onbruikbaar gemaakt nadat het special effects-team hem per ongeluk volledig opblies. De speciaal gebouwde tempel moest oorspronkelijk slechts gedeeltelijk vernietigd worden, maar ging helemaal in de vlammen op. “240.000 dollar aan stellingen is gesmolten,” zei de Souza, “maar de scène zag er wel goed uit.”

Om het tijdverlies tegen te gaan scheurde de Souza in navolging van regisseur John Ford op een bepaald moment een pagina uit het script om terug op schema te zitten. Helaas zorgde Van Damme’s toenmalige cocaïneverslaving voor nog uitstel. Capcom had iemand ingehuurd om hem in bedwang te houden, maar die persoon was op zich een slechte invloed op de Muscles from Brussels.

“Jean-Claude zei zo vaak dat hij ziek was dat ik constant het script moest doorbladeren op zoek naar iets anders om te filmen,” zei de Souza. “Ik kon niet op hem blijven wachten. Twee keer mocht hij van de producenten naar Hong Kong gaan en in beide gevallen was hij te laat terug. Op maandagen daagde hij al helemaal niet op.”

“Hij was een interessant figuur,” zei Heygate, “maar extreem moeilijk om mee samen te werken. Op een dag wou hij niet uit zijn trailer komen en na veel gedoe kwam hij uiteindelijk naar buiten met een fles champagne in zijn handen. Ik zei hem dat het tegen de gezondheids- en veiligheidsregels was om alcohol te drinken op set. Vanaf dan haatte hij mij.”

Ook acteur Roshan Seth, die Dhalsim speelde, heeft gelijkaardige herinneringen. “Hij had een fitnessruimte in zijn hotelkamer en soms stuurde hij zijn kat met de boodschap dat hij zijn spieren moest kweken,” zei hij. Actrice Kylie Minogue, die toen een verhouding had met Van Damme, lag beter in de groep en trakteerde de cast en club op een avondje uit. Julia gaf eveneens het beste van zichzelf, ook al leken zijn dagen geteld.

Jammer genoeg bleeft het zelfs na de opnames zwoegen om de film af te werken. De Souza moest een pak reshoots doen en vechten om een KNT-rating te krijgen. Uiteindelijk is hij ondanks de recensies wel trots op de film. “Jean-Claude heeft twee films gemaakt die meer dan 100 miljoen dollar hebben opgebracht: Timecop en Street Fighter,” zei hij. “Mijn film heeft de studio veel geld opgeleverd, aangezien hij maar 33 miljoen dollar kostte.”

“Mensen zeggen dat de film zo dom is dat hij grappig is,” besloot de regisseur,” maar we wisten dat hij grappig was. Hoe kan je naar die film kijken en denken dat hij per ongeluk grappig is?”

Bron: The Guardian