Sinds kort kan je Geert Van Rampelberg aan het werk zien in La tierra roja. Daarin gaan Argentijnse dorpelingen de strijd aan met een papierfabriek die hen vergiftigt en hun land bedreigt. Cinema met een groene thematiek bestaat al langer dan vandaag en bestormt het witte doek vaak met een duidelijke boodschap. Enkele essentiële voorbeelden op een rijtje.

Soylent Green (1973) van Richard Fleischer

“Soylent Green is people!!!!” Voeding is schaars op onze planeet in deze scifi-klassieker met Charlton Heston, daarom moeten mensen zich beroepen op een dubieus vervangproduct. De film biedt een cynisch toekomstperspectief waarin het broeikaseffect en overbevolking ons de das omdoen.

Moraal van het verhaal: denk aan Moeder Natuur voor je iets lekkers verorbert.

 

Pale Rider (1985) van Clint Eastwood

Eastwood is niet onmiddellijk een groene jongen. Toch maakte hij in ’85 een prent met een semi-ecologische boodschap. Hij kruipt in de huid van een mysterieuze priester die in de bres springt voor enkele dorpsbewoners die bedreigd worden door een meedogenloos mijnbouwbedrijf. Don’t mess with Clint, boys!

Moraal van het verhaal: het welzijn van onze planeet is belangrijker dan hebzucht.

 

Mononoke-hime (1997) van Hayao Miyazaki

Dat de Japanse animatiemeester Hayao Miyazaki geen fan is van industrie en technologie heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij houdt namelijk van alles dat groen is en leeft. In dit meesterwerk nemen enkele kwade bosgoden het op tegen een mijnkolonie. De enige oplossing om het conflict te beëindigen is harmonie tussen mens en milieu.

Moraal van het verhaal: de natuur zal terugslaan!

 

Erin Brockovich (2000) van Steven Soderbergh

Julia Roberts veroverde haar enige Oscar door in de huid te kruipen van een zelfzekere alleenstaande moeder die het haast in haar eentje opneemt tegen een energiebedrijf dat het plaatselijke water vervuilt. Waargebeurd en inspirerend!

Moraal van het verhaal: één persoon kan een groot verschil maken.

https://www.youtube.com/watch?v=_2GvrAQMNoU

 

The Day After Tomorrow (2004) van Roland Emmerich

De minst subtiele film in dit lijstje. Roland Emmerich haalt alles uit de cgi-kast om de Verenigde Staten te teisteren met een zondvloed, tornado’s en een plotse ijstijd. Overleven is de boodschap, want de aarde is ons zelfzuchtig gedrag meer dan beu.

Moraal van het verhaal: we gaan er allemaal aan!

 

Wall-E (2008) van Andrew Stanton

Ook in deze film ziet het er niet goed uit voor mens en aarde. We zijn onze planeet ontvlucht omdat ze te vervuild is. Toch probeert een kleine robot onze rommel in zijn uppie op te ruimen. En of dat nog niet genoeg is, zweven we door het heelal als zwaarlijvige, consumerende luiaards. Gelukkig eindigt het hele verhaal met een sprankeltje hoop.

Moraal van het verhaal: het zal eerst erger worden voordat het beter wordt.

 

Altiplano (2009) van Peter Brosens en Jessica Woodworth

Het Belgisch-Amerikaanse regieduo trok naar de Andes om een relaas te vertellen van lokale inwoners die ziek worden door de vervuiling van een nabijgelegen mijn. Westerse dokters jagen ze met geweld weg. Poëtisch, expressionistisch en relevant!

Moraal van het verhaal: vervuiling door bedrijven bedreigt ook het voortbestaan van  authentieke culturen.

 

Avatar (2009) van James Cameron

Je weet wel, de film die met blauwe figuren en een 3D-brilletje immens veel mensen naar de zalen lokte. De spektakelrijke kaskraker is ook bezorgd om de natuur en toont hoe de mens zelfs op andere planeten flora en fauna bedreigt en vernietigt. De zoveelste confrontatie met het egoïsme dat ons als soort soms verblindt.

Moraal van het verhaal: we moeten vechten voor het behoud van deze aardbol en Moeder Natuur met respect behandelen.

 

Ken jij nog relevante voorbeelden? Meldt ze hieronder, op Facebook of Twitter!

@TheJimeister