In zijn WO II-drama Dunkirk vertaalde Christopher Nolan de chaos van de Duinkerke-evacuatie op een ongeziene manier naar het scherm. Daarbij speelde cameraman Hoyte van Hoytema een cruciale rol. Hij vertelt hoe ze van van Dunkirk zo’n meeslepende film maakten:

“We wilden mensen onderdompelen in de situatie en de paniek. Desoriëntatie was een hele belangrijke emotie bij die jonge mannen op het strand. Door het verhaal niet op een klassieke manier te vertellen, breng je dat gevoel over op het publiek.”

Daarom kozen Nolan en van Hoytema er ook voor om opnieuw met IMAX-camera’s te filmen: “Die zorgen voor een echte cinema-ervaring. Op een groot scherm is het alsof het beeld zich rond jou wikkelt. We wilden beelden maken die je bijna zou kunnen aanraken met je vingers.”

Dat betekende echter ook dat van Hoytema ter land, ter zee en in de lucht met de zware camera’s aan de slag moest gaan: “Zo gaf het strand ons extra visuele elementen die we zoveel mogelijk wilden gebruiken, maar zorgde het ook voor veel problemen. We moesten het van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat opnemen tegen de verschillende elementen. Door het water, het zand en de wind was het een uitdaging om het materiaal te onderhouden.”

Voor de vliegsequenties moesten de camera’s dan weer op het vliegtuig gemonteerd worden: “Chris en ik waren verbaasd over hoe moeilijk het is om én te vliegen én een vijand neer te halen. Dat was iets dat we wilden tonen. Daarom hebben we een camera naast de piloot gezet en van daaruit de andere vliegtuigen gefilmd. Zo krijg je een goed idee van de afstand tussen de toestellen.”

Ook het filmen op de boten was een uitdaging: “Het is sowieso moeilijk om daar rechtop te blijven staan, zeker met een IMAX-camera. Fysiek is het echt zwaar en moet je tegen verschillende krachten opwerken.”

Bron: Screen Daily