Een dystopische toekomst. Chicago is verdeeld in vijf facties, waarin mensen op hun zestiende worden opgedeeld volgens karakter. “Candor” (oprechtheid) is waar de eerlijken belanden, “Amity” (vriendschap) is er voor de goedmoedigen, “Erudite” (eruditie) verzamelt de slimmeriken, “Abnegation” (zelfverloochening) biedt een thuis aan de altruïsten, en in “Dauntless” (onverschrokkenheid) vinden de durvers een stek. Een persoonlijkheidstest bepaalt wie best voor welke factie kiest. Beatrice “Tris” Prior (Shailene Woodley) heeft een probleem: de uitslag van haar test wijst niet één, maar drie facties aan. Ze is met andere woorden divergent in een wereld waarin leiders (waaronder Kate Winslet) moeilijk om kunnen met wat ze niet kunnen categoriseren.

Je kan er moeilijk omheen: Divergent is geschoeid op de leest van een tienerpubliek. De film lijkt wel gemaakt volgens het Hoe draai ik een puberprent-handboek en vinkt de hele genre-checklist af. Het zorgt ervoor dat Divergent enerzijds voor de volle speelduur op veilig speelt en weinig mensen zal kunnen verrassen, maar anderzijds ook dat de film doet wat hij moet doen.

De vele gelijkenissen maken vergelijkingen met The Hunger Games helaas onvermijdelijk: de personages, plotlijnen en motieven van Divergent echoën het verhaal van Suzanne Collins op soms behoorlijk frappante manier. Burgers film voelt dan ook meer dan eens aan als The Hunger Games light. Of zo’n epitheton Divergent voldoende eer aandoet, is echter de vraag: de veelbelovende Shailene Woodley zet misschien niet zo’n sterke hoofdfiguur neer als Jennifer Lawrence, maar brengt wél voldoende hart naar de plot. Dat de andere personages vooral dienen als een klankbord voor de emoties en persoonlijkheid van de protagonist, is een genre-euvel dat ook Divergent parten speelt. Gelukkig is Theo James’ prestatie sterk genoeg om een degelijke tweede viool te spelen.

Samen met Shailene Woodley is het uiteindelijk vooral Neil Burger die de film kwaliteit weet te verlenen. Burger is géén rasverteller – de verhaalstructuur voelt hier en daar vreemd aan, met een overhaaste proloog en een lang uitgevallen middenstuk – maar hij kan een aardig potje filmen. Zodra de plot hem daarvoor even tijd gunt, pakt hij uit met sterke droomscènes en in de laatste akte zorgt hij met een snedig geregisseerde actiesequens voor de nodige versnelling om alle vragen over de onwaarschijnlijke plottwists te doen verstommen.

» KLAP

Voor eigenzinnigheid of lef gaat Divergent geen prijzen winnen, maar met rijzende sterren als Shailene Woodley en een hippe soundtrack van Junkie XL is Divergent gesneden koek voor de young adults die niet kunnen wachten op het volgende luik van The Hunger Games.

Regie Neil Burger
Cast Shailene Woodley, Theo James, Kate Winslet
Speelduur 2u19
Vanaf 2 april in de bioscoop

@Ewoud51