Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

28.05.2014

Traumatische Disneyschurken: Vertigo selecteert

door Vertigo

In Maleficent meet Angelina Jolie zich de legendarische hoorns aan van de heks die Doornroosje in Disneyklassieker Sleeping Beauty  (1959) het leven zuur maakte. De perfecte aanleiding voor de Vertigo-redactie om enkele jeugdtrauma’s op te rakelen en te kijken welke Disneyschurken ons het meest zijn bijgebleven. Sidder en beef!

Ruben Nollet: De Boze Koningin uit Snow White and the Seven Dwarfs (1937)

De allereerste lange animatiefilm die Walt Disney uit zijn mouw schudde, bevatte meteen ook een scène die de studio qua huiver nooit geëvenaard heeft. Nee, ook niet met de dood van Bambi’s mama, de verschijning van de duivel in Fantasia of het lot van Pinokkio en zijn vriendjes op Pleziereiland. Ik heb het over de transformatie van Sneeuwwitjes boosaardige stiefmoeder in een al even wreedaardige heks. De vrouw kapt stof van een mummie, de kakellach van een oud memeetje, een schreeuw van angst en een stoot stormwind in een glas, klutst het mengsel door elkaar met een donderslag en drinkt het op. De kamer begint te tollen, haar haar wordt spierwit, haar handen krommen zich tot benige klauwen, haar zoete stem verandert in rauw gekras en dan laat ze haar bologige nieuwe gelaat zien. Pure gruwel.

 

Fien Meynendonckx:  Ursula uit The Little Mermaid (1989)

Mijn eerste film in de bioscoop was The Little Mermaid en het hoeft dus niet te verbazen dat ik vooral wakker lag van Ursula de Zeeheks. Ik kreeg na de film het stripboek cadeau, maar verstopte dat onmiddellijk in de diepvriezer om te voorkomen dat Ursula mij ’s nachts zou komen verstikken met haar zwarte tentakels. De scène waarin ze Triton’s drietand verovert en oprijst uit de zee, vind ik nog steeds een van de meest angstaanjagende filmmomenten. En dan wordt de paarse half-octopus ook nog eens geholpen door twee murenen, sowieso al bij de engste creaturen die de zee heeft voortgebracht.Gelukkig maal ik vandaag niet meer om een zeekheks meer of minder, en zing ik luidkeels mee wanneer die fenomenale stem van Pat Carroll het geweldige nummer Poor Unfortunate Souls inzet.  Al heb ik dat stripboek nooit uit de vriezer durven halen.  Benieuwd wat daarmee is gebeurd.

https://www.youtube.com/watch?v=9AaLdP8Kd_8

 

Jimmy Van der Velde: Shere Khan uit The Jungle Book (1967)

Toegegeven, het is lang geleden dat ik me nog eens aan een Disneyklassieker heb gewaagd. We weten allemaal dat Maleficent de meest geslaagde villain is uit de Dinseycatalogus, maar dat is als keuze te voorspelbaar. Dan maar uit pure nostalgie kiezen  voor de tijger Shere Khan, de gestreepte antagonist uit The Jungle Book. Khan wordt gekleurd door zijn arrogante en trotse persoonlijkheid, die blijk geeft van psychopathische karaktertrekjes. Khan kan zeer vriendelijk en misleidend zijn, maar barst uit in een moorddadige woede indien nodig. Terecht de koning van de jungle. George Sanders is met zijn zijdezachte en sluwe Britse tongval perfect gecast.

https://www.youtube.com/watch?v=MuFZNqI8mc8

 

Ewoud Ceulemans: de heks uit Snow White and the Seven Dwarfs (1937)

Een heleboel afschrikwekkende Disney-momenten staan traumagewijs in m’n geheugen gegrift: Pinokkio en z’n vriendjes die op een onguur eiland in ezels veranderen, Dumbo die een van de meest spooky alcoholtrips ooit beleeft, Doornroosje die Maleficents dwaallichtje volgt doorheen de duistere gangen van het kasteel in Sleeping Beauty. Van geen enkele scène kreeg ik echter meer de kriebels dan van de metamorfose van Sneeuwwitjes boze stiefmoeder. Wanneer zij verschrompelt tot de meest griezelige heks die je je kan indenken, heb je al behoorlijk wat horror achter de kiezen – Sneeuwwitje is dan al verloren gelopen in een griezelbos zonder weerga – maar het is de heksentransformatie die je finaal nachtmerries bezorgt. Zelfs nu ik er bij dit schrijven nog maar aan terugdenk, besef ik al dat ik vannacht niet goed ga slapen. Damn you, evil witch!

https://www.youtube.com/watch?v=IxpXqcfz_R0

 

Jozefien Van Beek: Scar uit The Lion King (1994)

De laatste Disneyfilm die ik ooit in de bioscoop zag. En wat een gruwelijk booswicht. Hamlet-gewijs zonder verpinken je eigen broer doden en domme hyena’s opzetten om een schattig leeuwenwelpje te vermoorden. Die Scar is door en door slecht.

https://www.youtube.com/watch?v=-8wgXRNYcPM