Regisseur Andrew Haigh (Weekend) heeft in een interview met The Playlist onthuld welke films zijn leven hebben veranderd.

Zo was de eerste film die hij in de bioscoop zag de animatieprent The Secret of NIMH en was zijn beste bioscoopervaring een vertoning van Persona in Ingmar Bergmans privébioscoop.

“Er zijn slechts twintig zitplaatsen en die van Bergman wordt altijd vrijgehouden,” zegt hij. “Het was een buitengewone ervaring.”

De film die Haigh deed beseffen dat hij regisseur wou worden was Nicolas Roegs Don’t Look Now.

“Ik heb hem gehuurd in de videotheek toen ik vijftien was en drie keer na elkaar bekeken,” zegt hij. “De toon had iets hypnotiserends: angstaanjagend en sensueel tegelijkertijd.”

Verder zegt Haigh dat hij door Joe Swanbergs Nights and Weekends en Aaron Katz’ Quiet City besefte dat hij ook effectief films kon maken.

Op persoonlijk vlak maakte Hettie MacDonalds Beautiful Thing over twee homoseksuele tieners in Londen een grote impact op Haigh.

“Ik zag hem in de bioscoop en iedereen applaudisseerde op het einde,” zegt hij. “Dat gebeurt zelden in het Verenigd Koninkrijk. Ik huilde als een baby en kwam een paar maanden later uit de kast. Als ik de film nu bekijk, moet ik nog steeds huilen.”

Daarnaast noemt Haigh de scène met de dakloze man in David Lynch’ Mulholland Drive het engste filmmoment aller tijden en beschouwt hij Colin Higgins’ Nine to Five zowel de film die hij het meeste heeft gezien (‘ongeveer tweehonderd keer’) als de film waarvan niemand zou verwachten dat hij hem geweldig vindt.

Tot slot is de animatiefilm Watership Down uit 1978 de film die Haighs kindertijd heeft gedefinieerd. “Al mijn existentiële angst komt eruit voort,” zegt hij.

Bron: The Playlist