De Frans-Duitse scenarist-regisseur Dominik Moll en zijn vaste coscenarist-producent Gilles Marchand leverden in het verleden een paar opmerkelijke satirische en surrealistische thrillers af over de duistere zijde van de middenklasse. Denk maar aan Harry, un ami qui vous veut du bien met Sergi López en Lemming met Charlotte Rampling. Blijkbaar had het duo zin in iets anders, want in Des nouvelles de la planète Mars wagen Moll en Marchand zich aan een upbeat satirische komedie. Helaas gaat een lachfilm hen minder goed af dan een nachtmerrie.

Er zijn zeker overeenkomsten tussen Des nouvelles de la planète Mars en zijn voorgangers. Andermaal gaat het over hoe een buitenstaander met al dan niet boosaardige inborst de woonst van een ‘perfect’ gezin infiltreert. In dit geval heet hij Jérôme (Vincent Macaigne) en is hij een overwerkte psychoot die snakt naar een lief en zich opdringt aan zijn gelukkig gescheiden collega Philippe Mars (François Damiens) en diens kroost. Hij brengt bovendien zijn autistische vlam Chloé (Veerle Baetens in haar tweede Franstalige rol) mee.

Het grote verschil met afgunstige psychopaat Harry is dat Jérômes opdringerigheid wordt geaccepteerd omdat hij in zijn hart een aardige kerel is. Een anti-Harry dus. Vooral de zoon van Philippe valt vrij snel voor Jérômes uitzinnige en extreem idealistische ideeën. En jawel, ook de aanvankelijk weerbarstige Philippe zal uiteindelijk in de ban raken van de zenuwzieke sukkel.

Nog een overeenkomst met Harry en Lemming is de dosis waanzin die grenst aan het surrealisme. Moll en Marchand houden het deze keer beperkt, maar laat nu net die donker geestige overdrijvingen en sinistere accenten de sterkte uitmaken van hun thrillers. Des nouvelles de la planète Mars voelt nooit stout of echt gedurfd aan, op het lichtjes misogyne karakter van de film na. De suffe mannen zijn hier de slachtoffers van carrièrevrouwen, dictatoriale zussen, betweterige tienerdochters en autistische vriendinnen.

Ondanks die mankementen wordt Des nouvelles de la planète Mars gelukkig nooit vervelend. Elke scène bevat wel een aantal geslaagde grapjes die de aandacht vasthouden. En Damiens zet na Les Cowboys opnieuw een foutloze hoofdrol neer, waarmee hij bewijst dat hij – zoals een Gene Hackman – de soepelheid en het talent heeft om zich in een knip van drama naar komedie te verplaatsen. De filmgeschiedenis leert ons dat het een zeldzame gave is.

 >>KLAP

Dominik Moll gaat na zijn thrillers Harry, un ami qui vous veut du bien en Lemming de komische toer op. De surrealistische toets van de filmmaker is in dit relaas over een gescheiden vader en diens gestoorde collega echter nog steeds aanwezig.

Regie Dominik Moll
Cast François Damiens, Vincent Macaigne, Veerle Baetens
Speelduur 1u41
Vanaf 9 maart in de bioscoop

@ChrisCraps