Op 2 juni 1962 werd een protestmars van stakende arbeiders in het Russische Novocherkassk bloedig de kop ingedrukt. Wie juist verantwoordelijk was voor de bijna tachtig doden, werd nooit helemaal duidelijk. Het leger en de KGB stonden immers tegenover mekaar als kat en hond. Rond de slachtpartij werd in 2012 reeds een televisieserie gedraaid en nu heeft de beroemde Russische regisseur Andrei Konchalovsky (Siberiade, Runaway Train) er een zeer persoonlijke film over gemaakt.

De cineast focust zich op Lyudmilla, een overtuigde stalinist en lid van het stadscomité. De staking is volgens haar georganiseerd door dronkenlappen en criminelen, maar ze merkt ook dat de KGB sluipschutters op de daken heeft gestationeerd. Wanneer het geweld losbarst, zoekt ze wanhopig naar haar dochter die de kant van de betogers heeft gekozen. Het meisje is echter nergens te vinden. Stilaan beginnen er barsten te komen in het wereldbeeld van de overtuigde communiste.

Konchalovsky heeft geen docudrama gemaakt. Hij is meer geïnteresseerd in de ideologische chaos in de Sovjet-Unie van begin jaren zestig. De ouderen bleven steken in hun nostalgie voor de tsaar, de veertigers dweepten nog steeds met Stalin en de jongere generaties keerden terug naar Lenin. Een verzoening leek onmogelijk. De regisseur toont die crisis heel duidelijk via zijn hoofdpersonage, dat stilaan begint in te zien hoe geconditioneerd zij en de rest van de bevolking wel is.

De eerste helft van de film wordt gebracht als een politiek satire, waarbij de partijfunctionarissen lichtjes geridiculiseerd worden. In de tweede helft wordt geconcentreerd op de tragische zoektocht van Lyudmilla, de antiheldin die zeer emotioneel vertolkt wordt door Konchalovsky’s echtgenote Julia Vysotskaya. Regisseur en actrice zijn waarschijnlijk stevig beïnvloed door een persoonlijke tragedie waarbij de dochter van het echtpaar na een ongeval in een coma belandde.

Ten slotte nam Konchalovsky de perfecte beslissing om de film in zwart-wit te draaien, als ware het een Sovjetfilm uit 1962. Ook de regie doet denken aan de stijl uit die periode. Alleen het verteltempo is veel sneller, wat de film een enorme vaart bezorgt. Conclusie: als er één Russische film is die je dit jaar in de bioscoop moet gaan bekijken, is het ongetwijfeld Dear Comrades!

>>Klap

Russisch veteraan Andrei Konchalovksy transformeert een incident uit 1962, waarbij het vuur werd geöpend op stakende arbeiders, in een beklemmende zoektocht van een vrouw naar haar dochter. In het verlengde van Pawel Pawlikowski’s zwart-witdrama’s Ida en Cold War.

Regie Andrei Konchalovsky
Cast Julia Vysotskaya, Sergei Erlish, Yuliya Burova
Speelduur 2u00
Vanaf 22 september in de bioscoop