Tijd om het krediet dat ik vergaard heb met mijn Matthias en het schavot-stuk compleet overboord te gooien met een eerste indruk van de teaser van Star Wars: Episode VII – The Force Awakens.

Inderdaad, ik ben zo’n gek die naar de dichtstbijzijnde hotspot holde toen hij vernam dat het promofilmpje online stond. Na wat gesukkel om de beelden te downloaden – trailers.apple.com was volgens mij eventjes morsdood – aanschouwde ik de eerste beelden van iets waarvan ik lange tijd had gedacht dat het nooit zou bestaan.

Even terugspoelen: als Star Wars-fan van het eerste uur word ik nog altijd kregelig als iemand neerbuigend doet over de ruimtesaga die George Lucas zo glorieus in gang zette in de seventies. Dat mijn geduld danig op de proef werd gesteld met de prequel-trilogie – die ongeveer alle charme uit het universum van Luke, Han, Leia en Vader zoog – steek ik niet onder stoelen of banken. Gelukkig deed het laatste half uur van Revenge of the Sith me de voorgaande vijf en half uur volledig vergeten.

Eén ding leek echter buiten kijf te staan: Star Wars was finished business. Ome Lucas had er duidelijk genoeg van en bleef maar zeuren over al die ‘kunstfilms’ die hij nog in zich had. En ook ik had het eigenlijk wel gehad met Tatooine, Hoth en co. – misschien dat de kaap van de dertig zowel fysiek als mentaal passeren er wel iets mee te maken had?

Het nieuws dat Disney de sciencefictionfranchise zou overnemen, deed mijn desinteresse alleen maar toenemen. Op een vreemde manier was Star Wars in mijn ogen altijd een soort van indie-product binnen Hollywood geweest, een illusie die dankzij een beeltenis van Mickey Mouse met een lichtsabel voor eens en altijd aan diggelen werd geslagen.

En toch. Dat Kathleen Kennedy, het voormalige hoofd van Steven Spielbergs productiebedrijf Amblin, all things Star Wars ging overzien, was een eerste stap in de juiste richting. Dat zij J.J. Abrams overtuigde de Star Trek-franchise los te laten om naar ‘het andere kamp’ te komen, getuigde van flink wat wilskracht. En Abrams’ uitlatingen over het gebruik van een maximum aan old school effecten, zorgden ervoor dat ik de Force opnieuw voelde opzwellen.

Vandaar dat ik dus als een hongerige hond uitkeek naar deze eerste teaser. En het moet gezegd: ik blijf op mijn honger zitten. Er zijn geen rampen gebeurd. Van een nieuwe Jar Jar Binks is (nog) geen sprake. Maar de flarden die we voorgeschoteld krijgen, missen in mijn ogen de magie van weleer. Goed, je ziet stormtroopers. Een vervoermiddel op een of andere zandplaneet maakt wel heel bekende geluiden. Er duikt een cool ogende lichtsabel op. En de Millenium Falcon maakt een comeback om u tegen te zeggen.

Maar… de voice-over lijkt ingesproken door de zanger van een of andere aftandse deathmetalband. Het ziet er allemaal oh zo glad uit. En de beeldtaal doet me in de eerste plaats denken aan de fragmenten die ik heb opgevangen van recente Star Wars-games en –reeksen.

Niks mis mee op zich – en commercieel gezien een compleet begrijpelijke keuze. Maar het valt niet te ontkennen dat van het wow-effect van de recente Jurassic World-teaser absoluut geen sprake was. En dan moet je weten dat ik het van die franchise nooit warm of koud heb gekregen.

Maar dat is een ander verhaal!

@Waanzinema