Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

04.10.2014

De fearless vampire lover in… Anke Wauters

door Vertigo

In Dracula Untold onthult men ‘de ware historie’ van ‘s werelds bekendste bloedzuiger. Vertigo onthult op zijn beurt lijstjes met onze (minst) favoriete filmvampiers!

Kersvers redactielid Anke Wauters kiest!

Favoriete vampierfilm

Only Lovers Left Alive (Jim Jarmusch, 2013)

Jim Jarmusch injecteert ons met zwaarmoedige cinema door een nieuwe draai te geven aan het gekende verhaal van Adam en Eva. Als manisch depressieve tegenpolen zwerft het gedoemde mythische koppel eeuwenlang rond en laten ze een spoor van verderf, maar vooral cultuur achter zich. Want naast het vanzelfsprekende bloed zijn het vooral literatuur en muziek die deze melancholische vampieren een high geven. Hiermee reikt Jarmusch ons een antwoord op de vraag: ‘Wat is de zin van het leven?’ Kunst en liefde blijken het antwoord. Een combinatie van Weltschmerz en hypnotiserende beelden balanceert evenwichtig met snappy comments en een hippe soundtrack. Het maakt van deze atypische vampierenfilm een aangename prent die vooral de cultuurjunkies zal behagen.

 

Minst favoriete bloedzuigers

Buffy The Vampire Slayer (Fran Rubel Kuzui, 1992)

Wanneer Buffy Summers wordt neergezet door Joss Whedon in 1997 krijgen we een cultserie die anno 2014 nog steeds een referentiepunt is. Nochtans sloeg hij de bal enkele jaren daarvoor volledig mis. Regisseur Fran Rubel Kuzui interpreteerde het scenario van Whedon net iets te lichtvoetig. Resultaat: de film uit 1992 staat in schril contrast met de donkere en gevatte reeks die zeven seizoenen lang een succesverhaal bleek op verschillende awardshows. Kristy Swanson portretteert leuk de oppervlakkige cheerleader, maar komt niet geloofwaardig over als slayer en de vampieren zijn nogal stuntelig en lachwekkend. De humor zit dan weer wel goed en ook de typische 90’s soundtrack is verrukkelijk. Wanneer je de film als afzonderlijk project bekijkt, los van de bejubelde reeks, krijg je dus een komische horrorprent die wel aangenaam is maar ook weer snel vergeten – tenzij door hipsters die hem ironisch omarmen. Op VHS natuurlijk, zoals het hoort.

 

@ANK2D2