In de Vlaamse jeugdfilm Labyrinthus komen enkele jongeren vast te zitten in een computerspel. Om die spelwereld geloofwaardig op het bioscoopscherm te toveren werd gebruik gemaakt van duizelingwekkende digitale computereffecten ofte CGI. De kwaliteit van dergelijke digitale filmacrobatieën durft echter wel eens te variëren. Vandaar: de Vertigo-redactie en hun (minst) favoriete CGI-momenten!

Vandaag deelt redactielid Ewoud Ceulemans zijn CGI-capriolen mee.

Favoriete CGI

 De metamorfose in Black Swan (2010)

Kippenvel: dat is wat je voelt wanneer de labiele danseres Nina een paar pirouettes draait tijdens een opvoering van Het zwanenmeer. Niet enkel omwille van de fantastische muziek of de schitterende choreografie, maar ook en vooral omwille van de zwarte veren en vleugels die uit haar schouders en armen tevoorschijn komen. Het is het hoogtepunt van een geweldige film, die ambachtelijke camera- en montagetrucs daar waar nodig aanlengt met subtiele computereffecten. Jawel, zo magisch kan cinema zijn.

Minst favoriete CGI

 Zowat alles uit de The Hobbit-trilogie (2012-2014)

Even voor de goede orde: ik ben een Lord of the Rings-fan van het eerste uur. Wat die films zo geweldig maakte, was niet alleen het epische verhaal en de grootse regie, maar ook de fantastische look. Midden-Aarde kwam los uit de computer, maar het werkte wonderwel. In The Hobbit is die magie weg: het lijkt wel alsof Peter Jackson lui is geworden. De computereffecten geven alles een erg valse look, alsof de decors uit plastic zijn opgetrokken. Bovendien krijg je meer dan ooit het gevoel dat er nauwelijks nog acteurs op de set waren: waar de orks en uruks in LOTR vaak nog een paar mannen in warme pakken met tonnen make-up waren, zijn zulke creaturen hier opvallend fake computerfiguurtjes – kijk maar eens naar de digitale slechterik Azog. Gemiste kans, Peter Jackson!

@Ewoud51