“De nieuwe Avatar!”, kopte een recent artikel over deze blockbustersequel in het Britse filmmagazine Empire. En op vele vlakken heeft de journalist gelijk. De state of the art speciale effecten tarten alle verbeelding. Op geen enkel moment besef je dat de door Caesar geleide apenkolonie oorspronkelijk bestond uit mannen en vrouwen in vreemde duikerspakken met nog vreemdere bolletjes en dat de schepsels die je op het scherm ziet compleet computergeanimeerd zijn.

Van een vroege jachtsequentie over de gespannen ontmoetingen met de menselijke protagonisten tot de finale op een torengebouw: het ziet er allemaal – meer dan – levensecht uit. Dat bijna alle sequenties op locatie werden gefilmd, maakt het eindresultaat veel straffer dan de James Cameron-knaller. Voor die stilistische keuze heeft regisseur Matt Reeves (Cloverfield, Let Me In) blijkbaar zwaar moeten knokken, maar het is het gevloek en gezweet meer dan waard geweest.

Minstens even straf is de emotionele impact van de apenhistorie. Tien jaar na de gebeurtenissen van Rise of the Planet of the Apes vertoeven Caesar en de zijnen in het bos aan de overkant van de Golden Gate Bridge. Ze hebben er woningen gebouwd en gezinnen gesticht. Het duurt niet lang voordat je met de gemeenschap meeleeft – vooral Caesars zieke echtgenote raakt een heel gevoelige snaar. Dat bepaalde apen dezelfde fouten maken als vele menselijke machtsfiguren – ze willen alsmaar meer, meer, meer – maakt het geheel des te herkenbaarder.

Het is dan ook jammer dat het menselijke aspect van het scenario niet zo sterk uitgewerkt is. Hoofdacteurs Jason Clarke, Keri Russell en Gary Oldman leveren fantastisch werk, maar iets meer achtergrond en diepgang had hun personages ongetwijfeld naar een nog hoger niveau getild. Vooral Oldmans slechterik – een antagonist tegen wil en dank – had helemaal onvergetelijk kunnen worden als de makers iets meer tijd in hem hadden gestoken.

De kracht van Rise schuilde in het fantastische samenspel tussen Andy Serkis’ toekomstige apenleider en zijn door James Franco vertolkte vaderfiguur. In vergelijking ontberen de scènes tussen Serkis en Clarke een zeker vuurwerk. Vandaar: iets minder straf dan zijn verrassende voorganger, maar niettemin een zoveelste bewijs dat zomercinema allesbehalve synoniem moet zijn met dom entertainment.

Oh ja, die scène met een aap op een tank vergeet je nooit meer!

>>KLAP

Net zoals The Empire Strikes Back en The Dark Knight een sequel die het donkerder en grootser aanpakt dan zijn voorganger zonder aan kwaliteit in te boeten. De speciale effecten en het emotionele apenverhaal vormen de kers op de popcorntaart.

Regie Matt Reeves
Cast Jason Clarke, Keri Russell, Gary Oldman
Speelduur 2u10
Vanaf 30 juli in de bioscoop

 @Waanzinema