Gillian Flynn is hot. Boiling hot. Wie David Finchers verfilming van haar bestseller Gone Girl zag, weet waarom. Haar werk barst dan wel van de pulp, toch is het beklijvend en verrassend genoeg om zelfs de meest doorwinterde thrillerfanaat klamme handjes en een bonzend hart te bezorgen. Onder het motto ‘je moet het ijzer smeden als het heet is’ worden we met Dark Places al op een nieuwe Flynnverfilming getrakteerd.

In deze adaptatie draait alles rond Libby Day, een getraumatiseerde vrouw die als kind de brutale slachtpartij op haar zussen en moeder overleefde. De vermoedelijke dader? Haar broer Ben, een eenzame weirdo die dweept met satanisme. 25 jaar later wordt de aan lager wal geraakte Libby benaderd door de Kill Club, een zootje amateurdetectives met een gezonde interesse in de zogenaamde Kansas Prairie Massacre waar Libby aan ontsnapte. Tegen betaling en tegen beter weten in helpt ze hen bij de zoektocht naar de waarheid en begint ze te twijfelen aan zichzelf en haar herinneringen.

Er zijn boeken die gewoonweg niet goed vertalen naar het witte doek en Dark Places is daar een van. Het verhaal raakt lost in translation en verliest heel wat van zijn spanning, suspense en originaliteit. Ligt het aan de uitgesponnen plot? Is het studentikoos ogend camerawerk – die irritante zooms! – de schuldige? Of komt het door de stilistische keuze om Libby’s queeste een sociaal-realistische toets te geven? Feit is dat Dark Places nooit echt van de grond komt en, ondanks uitstekend werk van Charlize Theron, meer op een televisiefilm dan op een dure Hollywoodproductie lijkt.

Now be gone, girl.

>> KLAP

Elle s’appelait Sarah-regisseur Gilles Paquet-Brenner surft na David Finchers meesterlijke bewerking van Gone Girl mee op de golf van Flynteresse. Met een geweldige Oscarwinnares Charlize Theron als tot op het bot getormenteerde slachtpartij-survivor.

Regie Gilles Paquet-Brenner
Cast Charlize Theron, Nicholas Hoult, Chloë Grace Moretz
Speelduur 1u53
Vanaf 6 mei in de bioscoop

@TomRouvrois