Het is hartverwarmend om Dominic West in Pride de dansvloer te zien overnemen. Een paar welgemikte passen kunnen een film ook een verrassende stroomstoot toedienen. Ook al is het geen musical.

The Gold Rush (1925)
Johnny Depp deed het ooit na in Benny and Joon, maar niets kan tippen aan Charlie Chaplins broodjesballet in The Gold Rush. Zijn hongerige zwerver dagdroomt dat hij met zijn hartendief aan tafel zit en voor de ogen van een bewonderende menigte twee pistolets laat dansen.

Bande à part (1964)
Als Tarantino zijn productiebedrijfje A Band Apart heeft gedoopt, dan is het vanwege dit pareltje van Jean-Luc Godard. En een van de beroemdste scènes in dit eigenaardige misdaadverhaal is de zogenaamde Madison Dance, waarbij de drie hoofdfiguren zonder aanwijsbare reden in een café een gechoreografeerd dansje inzetten. Volstrekt onweerstaanbaar.

The Breakfast Club (1985)
Wat doet een mens als hij tijdens een strafstudie aan een jointje heeft gelurkt? Waarschijnlijk niet dansen, maar dat maakt het kwintet uit John Hughes’ tijdloze tienerklassieker niets uit. Zij dagen directeur Vernon uit door “We Are Not Alone” van Karla Devito op te zetten — toegegeven, geen tijdloze klassieker — en elk naar eigen stijl en believen de bibliotheek op stelten te zetten.

Ferris Bueller’s Day Off (1986)
Nog meer John Hughes, maar dit is dan ook een van de aanstekelijkste dansscènes aller tijden. Je moet er het fragment wel even voor laten lopen. We volgen de uiterst complexloze Ferris Bueller die tijdens een spontaan spijbeldagje besluit om tijdens een grote stoet op een kar te klimmen en voor de ogen van de wereld eerst “Danke schön” te lippen en vervolgens zijn versie van “Twist and Shout” te schenken. De wereld is zeer dankbaar.

Reality Bites (1994)
“Ooooh, can you turn this up please?” smeekt Janeane Garofalo aan de bediende in de supermarkt waar ze samen met haar kompanen Winona Ryder, Ethan Hawke en Steve Zahn chips en drank komt inslaan. Ze heeft namelijk “My Sharona” van The Knack op de winkelradio gehoord en voelt iets kriebelen. Niet veel later staan ze te shaken, op Hawke na, die de winkelier schaapachtig aankijkt.

Spider-Man 3 (2007)
Geen kwaad woord over Peter Parker. De arme jongen heeft tenslotte al veel trauma’s opgelopen in zijn nog jonge leven. Maar je kan niet ontkennen dat hij veel meer gevoel voor ritme krijgt wanneer hij in Spider-Man 3 bezeten raakt door een buitenaardse zwarte smurrie die zijn stoute kant naar buiten brengt. Zoals je in dit fragment kan zien.

(500) Days of Summer (2009)
Er zijn veel dingen die een man gelukkig maken. Een goeie film bijvoorbeeld, een lekkere maaltijd, of winst van zijn favoriete voetbalploeg. Of voor het eerst een warme nacht doorbrengen met de vrouw van zijn dromen. Dan weerklinkt plots “You Make My Dreams” van Hall & Oates, knipoogt Han Solo naar jou, krijg je van iedereen felicitaties en danst de hele wereld met je mee.

@RubenNollet