Is er iets mooier dan twee culturen die elkaar vinden in de liefde? Wij vinden ook van niet, en dus stippen we hier met genoegen een paar films aan aan die net als Trouw met mij! multiculturele hartstocht in de kijker zetten.

Hiroshima, mon amour (1961) van Alain Resnais

De geliefden: Emmanuelle Riva en Eiji Okada

Oftewel Frans en Japans. Zij is een actrice, hij een architect en ze zetten er na een korte maar hevige affaire een punt achter. De atoombom op Hiroshima dient als een metafoor voor mislukte relaties en hoe je daar als betrokkene anders naar kijkt dan als buitenstaander. En de onbetrouwbaarheid van het geheugen speelt ook mee. Om maar te zeggen: geen simpele cinema.

https://www.youtube.com/watch?v=3VbBzCNwBq4

 

Guess Who’s Coming to Dinner (1967) van Stanley Kramer

De geliefden: Katharine Houghton en Sidney Poitier

Oftewel blank- en zwart-Amerikaans. Vandaag telt dit drama van Stanley Kramer als een klassieker, maar in 1967 deed hij behoorlijk wat stof opwaaien. Niet te verwonderen als je weet dat interraciale huwelijken pas dat jaar als wettelijk werden aanvaard in heel Amerika. De reactie van de ouders van het blanke meisje, Katharine Hepburn en Spencer Tracy, waren voor de meeste mensen niet meer dan normaal. De vraag is of het vandaag zoveel anders is, en daar hoef je Guess Who, de schabouwelijke komische remake met Ashton Kutcher van tien jaar terug, niet eens voor te bekijken.

 

Mississippi Masala (1991) van Mira Nair

De geliefden: Sarita Choudhury en Denzel Washington

Oftewel Oegandees-Indisch en zwart-Amerikaans. Zij is de dochter van een Indisch gezin dat uit de Britse kolonie Oeganda vlucht wanneer Idi Amin er aan de macht komt. De vader van het gezin houdt er een blijvende wrok tegenover het zwarte ras aan over. Blij is hij dan ook niet wanneer hij vervolgens te weten komt dat dochterlief het aangelegd heeft met een zwarte Amerikaan.

https://www.youtube.com/watch?v=hANXylrNck8

 

The Joy Luck Club (1993) van Wayne Wang

De geliefden: Rosalind Chao en Andrew McCarthy

Oftewel Chinees en blank-Amerikaans.

 

One Night Stand (1997) van Mike Figgis

De geliefden: Nastassja Kinski, Ming-Na Wen en Wesley Snipes

Oftewel blank-, Chinees- en zwart-Amerikaans. Complexe situatie dit. Snipes is gelukkig getrouwd met Ming-Na Wen en heeft twee kinderen met haar. Maar als je Nastassja Kinski tegen het lijf loopt, gebeuren er rare dingen. Oorspronkelijk was dit een peperduur script van Joe Basic Instinct Eszterhas, maar regisseur Mike Figgis herschreef het zo grondig dat Eszterhas zijn naam van de generiek liet verwijderen.

 

Monster’s Ball (2001) van Marc Forster

De geliefden: Halle Berry en Billy Bob Thornton

Oftewel zwart- en blank-Amerikaans, maar dan omgekeerd in vergelijking met Guess Who’s Comng to Dinner?. En wat de saus nog meer kruidt, is dat Thornton de film begint als een onvervalste racist. Hij en Halle Berry vinden elkaar echter in diep verdriet, wat niet alleen resulteert in een stomende vrijscène maar ook in een pakkende romance.

 

Away We Go (2008) van Sam Mendes

De geliefden: Maya Rudolph en John Krasinski

Oftewel zwart- en blank-Amerikaans. Deze vermelden we omdat het feit dat zij zwart en hij blank is geen enkele rol speelt in het verhaal. En het gaat nochtans over een koppel dat op zoek is naar de beste plaats om hun gezin te beginnen. Mooi zo.

 

@RubenNollet